O świętym Janie Pawle II Wstęp „Każdy zna Jana Pawła II: jego twarz, charakterystyczny sposób poruszania się i mówienia; jego zatopienie w modlitwie i spontaniczną radość. Wiele jego słów zostało na zawsze wyryte w naszej pamięci, począwszy od żarliwego wezwania, którym przedstawił się ludziom na początku swego pontyfikatu: „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi i nie lękajcie się Go!”, albo te słowa: „Nie żyje się, nie kocha się na próbę”. Cały pontyfikat streszcza się w takich jak te cytatach. To tak jakby chciał otworzyć drzwi Chrystusowi wszędzie i pragnął otworzyć ludziom bramy, które wiodą do prawdziwego życia, do prawdziwej miłości”. Papież emeryt Benedykt XVI Życie świętego promieniuje światłem Ewangelii, dlatego Kościół uzyskał nieoceniony dar w osobie świętego Jana Pawła II. Swoim życiem ukazał on promieniowanie ojcostwa Boga w człowieku, czy też jak to określa święty Paweł „nowość życia w Chrystusie” (por. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu jako mały chłopiec w Wadowicach (Polska). (Zdjęcie CNS) Dzieciństwo „Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią świętą w wieku 9 lat” — Karol Wojtyła Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, w Polsce, był najmłodszy z trójki dzieci. Choć urodził się w kochającej rodzinie, już we wczesnych latach doznał cierpienia i straty. Jego starsza siostra Olga zmarła w niemowlęctwie, a zanim Karol skończył 12 lat, jego matka Emilia umarła na skutek niewydolności nerek a starszy brat Edmund zmarł zarażając się szkarlatyną od chorych, którymi się z poświęceniem zajmował. Karol, znany dla przyjaciół jako Lolek, wzrastał pod kochającym okiem swego ojca i był żywym młodzieńcem uprawiającym sporty, dobrze uczącym się i wykazującym zdolności aktorskie. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu podczas swojej Pierwszej Komunii, która miała miejsce w dniu 25 maja 1929 roku. (Zdjęcie CNS) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Ten portret Karola Józefa Wojtyły ukazał się na plakacie grupy teatralnej Studio 39. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Młodzieniec „Zasadniczą rolę odegrały tu słowa mojego ojca, gdyż one kazały mi być prawdziwym czcicielem Boga”. – Karol Wojtyła „Po jej śmierci, a potem po śmierci mojego starszego brata, zostaliśmy we dwójkę z ojcem, człowiekiem głęboko religijnym. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym…przykład mojego ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium”. - Karol Wojtyła Młody Karol w 1938 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie studiował język polski, literaturę, teatr i poezję. Występował również w lokalnych przedstawieniach teatralnych, był jednym z założycieli Teatru Rapsodycznego w Krakowie. To w tym czasie spotkał swego duchowego mentora Jana Tyranowskiego i po raz pierwszy poznał karmelitański mistycyzm czytając dzieła św. Jana od Krzyża. To spotkanie miało wielki wpływ na jego życie, kierując go na drogę, która doprowadziła go do kapłaństwa. Niemniej jego studia zostały przerwane, gdy hitlerowskie Niemcy napadły na Polskę we wrześniu 1939 roku. Aby móc pozostać w kraju, Karol był zmuszony do pracy w kamieniołomie, a także do pracy na nocnej zmianie w zakładach chemicznych Solvayu. W tym czasie, Karol przeżył stratę swojego ojca, który zmarł na atak serca 18 lutego 1941 roku. Później w 1944 został potrącony przez niemiecką ciężarówkę i tylko cudem przeżył. W czasie tych wszystkich przeżyć, dojrzewało jego powołanie i kształtowała się jego kapłańska tożsamość. Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Karol Józef Wojtyła widoczny jest na zdjęciu w okresie kiedy został księdzem. (Zdjęcie CNS) Ksiądz / Biskup „Jako młody ksiądz nauczyłem się miłować ludzką miłość… jeżeli miłuje się ludzką miłość, to wtedy rodzi się także żywa potrzeba zaangażowania wszystkich sił na rzecz ‘pięknej miłości’, bo miłość jest piękna”. – Papież Jan Paweł II Karol wstąpił do tajnego seminarium prowadzonego przez kardynała Sapiehę i w Święto Wszystkich Świętych przyjął z jego rąk święcenia kapłańskie w 1946 roku. Następnie wyjechał do Rzymu na studia doktoranckie. Po powrocie do Polski został wikarym w parafii w Niegowici, gdzie rozpoczął swą duszpasterską pracę z młodzieżą. Po około pięciu latach prowadzenia wykładów na Uniwersytecie Jagiellońskim i objęciu katedry etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, 28 lipca 1958 roku ksiądz Wojtyła otrzymał święcenia biskupie i został mianowany pomocniczym biskupem w Krakowie – najmłodszym biskupem w historii Polski. Jednymi z pierwszych, którzy usłyszeli o jego mianowaniu byli młodzi ludzie z którymi jeździł na wycieczki. Zawsze troszczący się o człowieka, biskup Wojtyła zachęcał do duchowego i kulturowego oporu przeciwko komunistycznej okupacji Polski, dając swoim rodakom nadzieję w obliczu ciężkich prześladowań. Ksiądz biskup Wojtyła brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II który rozpoczął się w 1962 roku, i miał wpływ na opracowanie ostatecznych dokumentów Soboru. Jego wnikliwość i zdolności miały również kluczowe znaczenie w opracowaniu encykliki Humanae Vitae, która została promulgowana przez papieża Pawła VI w 1968. Niedługo później został podniesiony do godności kardynalskiej. Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Papież Jan Paweł II pojawia się w Bazylice Św. Piotra po wybraniu go na papieża wieczorem 16 października 1978 roku. (Zdjęcie CNS/Catholic Press) Wczesny pontyfikat „Nie bójcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi…Chrystus wie ‘co jest w człowieku’ Tylko On to wie”. – Papież Jan Paweł II w swoim inauguracyjnym przemówieniu na placu św. Piotra 22 października, 1978. Kardynał Wojtyła został wybrany na papieża 16 października, 1978 roku i przybrał imię Jan Paweł II. Był 263 następcą Piotra, a jego pontyfikat, jeden z najdłuższych w historii Kościoła, trwał prawie 27 lat. Zachował swoją biskupią dewizę zaczerpniętą z pism św. Ludwika de Montfort „Totus Tuus” - cały Twój. Z czasem stanie się coraz bardziej widoczne dla całego świata, że ten pontyfikat był wcieleniem w życie tej dewizy i bezpośrednią odpowiedzią na Bożą Miłość, która objawiała się miłością do człowieka. Bezzwłocznie po wyborze, Jan Paweł II w duchu misyjnym rozpoczął swe duszpasterskie podróże po całym świecie. Odbył 104 podróże apostolskie do 129 różnych krajów „aż po krańce ziemi” (Dz. 13:47) począwszy od Zachodu, Meksyku i Stanów Zjednoczonych, aby głosić Ewangelię. Miłość do młodych ludzi skłoniła go do ustanowienia Światowych Dni Młodzieży, które były obchodzone 19 razy podczas jego pontyfikatu, a które przyciągały miliony młodych ludzi z całego świata. Troska papieża o małżeństwo i rodzinę znalazła widoczny wyraz w ustanowieniu Światowego Spotkania Rodzin, w katechezach środowych na temat ludzkiej miłości i założeniu Papieskiego Instytutu Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II. Obecność Papieża na arenie międzynarodowej przyczyniła się do stopniowego i pokojowego obalenia komunizmu w krajach Europy Wschodniej, zapobiegła wojnie między Chile i Argentyną oraz rozpoczęła proces przywracania pokoju i zmniejszania podziałów pomiędzy głównymi religiami świata. Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II widoczny jest na zdjęciu w towarzystwie swoich pomocników po tym, jak został postrzelony na Placu Św. Piotra w 1981 roku. (Zdjęcie CNS/L'Osservatore Romano) Zamach „We wszystkim co się wydarzyło tego dnia, czułem szczególną matczyną opiekę Maryi, która okazała się silniejsza niż śmiercionośna kula”. – Papież Jan Paweł II 13 maja, 1981 roku papież Jan Paweł II był ofiarą zamachu na Placu św. Piotra. Szokując świat, dał świadectwo wyjątkowej miłości i przebaczenia, gdy osobiście odwiedził zamachowca, Ali Agce w więzieniu Rebibbia w 1983 roku. Po dojściu do zdrowia, papież Jan Paweł II kontynuował swą działalność apostolską, spotykając się z ponad 17 600 000 pielgrzymów podczas audiencji środowych i niezliczonymi milionami wiernych w czasie swoich wizyt apostolskich na całym świecie. Spotykał się z licznymi przywódcami rządów podczas 38 oficjalnych wizyt i 738 audiencji i spotkań z głowami państw, w tym dwóch przełomowych wystąpień w siedzibie Narodów Zjednoczonych, oraz 246 audiencji z premierami. Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II siedzi w towarzystwie swojego niedoszłego zabójcy Mehmeta Ali Agcy w rzymskim więzieniu Rebibbia w 1983 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L'Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Dziedzictwo „Odpowiedzią na ten lęk, który kładzie się cieniem na ludzkiej egzystencji u końca XX w., jest wspólny trud budowania cywilizacji miłości…Dzięki tym darom i z pomocą łaski Bożej możemy zbudować w nadchodzącym stuleciu i dla dobra przyszłego tysiąclecia cywilizację godną człowieka, prawdziwą kulturę wolności. Możemy i musimy tego dokonać!” - Papież Jan Paweł II przemówienie w ONZ Spuścizna nauczania jaką pozostawił Jan Paweł II jest jedną z najbogatszych w historii Kościoła. Niestrudzenie strzegł depozytu wiary i tradycji Kościoła przed błędami, krzewiąc prawidłowe nauczanie w dziedzinie teologii, moralności i duchowości. Święty Jan Paweł II był również autorem licznych publikacji, wiele napisanych przez niego dokumentów stanowi prawdziwym skarb dla Kościoła. Jego pisma obejmują 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich, 11 listów apostolskich, ponadto wiele katechez wygłoszonych podczas audiencji generalnych, przemówień i homilii wygłoszonych podczas podróży apostolskich. Papież Jan Paweł II podkreślając powszechne wezwanie do świętości beatyfikował 1 338 osób i kanonizował 482 świętych, więcej niż wszyscy poprzedni papieże łącznie w ciągu ostatnich 500 lat. Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Papież Jan Paweł II spotyka się z żydowskimi i muzułmańskimi przywódcami w Jerozolimie w 2000 roku. (Zdjęcie CNS/Arturo Mari, L’Osservatore Romano) Wielki Jubileusz „Całe życie chrześcijańskie jest jakby wielkim pielgrzymowaniem do domu Ojca, którego bezwarunkową miłość do każdego człowieka, a zwłaszcza do ‘syna marnotrawnego’ odkrywamy na nowo każdego dnia… Jubileusz … jest dla każdego wezwaniem do podjęcia.. drogi nawrócenia”. – papież Jan Paweł II Przez cały swój pontyfikat papież Jan Paweł II prowadził i przygotowywał Kościół do obchodów Wielkiego Jubileuszu, świętowania miłosierdzia Bożego i przebaczenia grzechów, które rozpoczęły się otwarciem Drzwi Świętych Bazyliki św. Piotra. W 2000 Roku Jubileuszowym osiem milionów pielgrzymów przybyło do Rzymu, by się modlić w tym czasie, gdy Kościół i cała ludzkość wchodzi w trzecie tysiąclecie od narodzin Odkupiciela. W tym czasie papież Jan Paweł II modlił się i prosił o przebaczenie Boga, prosił też o przebaczenie tych, których zraniły grzechy chrześcijan popełnione w czasie minionych dwóch tysięcy lat. Jan Paweł II skutecznie zachęcał do dialogu z Żydami i zainaugurował proces uzdrawiania stosunków pomiędzy Żydami, muzułmanami i przedstawicielami innych religii. Nie raz zapraszał przedstawicieli tych grup do uczestnictwa w organizowanych na całym świecie spotkaniach modlitwy o pokój. Rok Odkupienia, Rok Maryjny i Rok Eucharystii ogłoszone z inicjatywy Jana Pawła II, były wyrazem jego troski o duchową odnowę Kościoła. Był przekonany, że Kościół otrzyma odwagę i pokrzepienie, nawet w obliczu wielkich prób, jakich doświadczyła ludzkość w ubiegłym wieku, jeżeli przylgnie do Serca Jezusa w Eucharystii. Powiedział: „…Kościół nieustannie zwraca swe spojrzenie ku swojemu Panu, obecnemu w Sakramencie Ołtarza, w którym objawia On w pełni ogrom swej miłości”. (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 2003). Miłość Chrystusa, „miłość aż do końca” głoszona przez św. Jana Pawła II całym swoim życiem, stawała się dla świata coraz bardziej zrozumiała, w czasie gdy zbliżał się dzień jego powrotu do domu Ojca. Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Papież Franciszek celebruje mszę kanonizacyjną Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra w Watykanie w dniu 27 kwietnia. (Zdjęcie CNS/Paul Haring) Śmierć i Beatyfikacja „Śmierć jest czymś całkowicie innym niż doświadczenie beznadziejności: jest bramą istnienia otwartą na wieczność, a dla przeżywających ją w Chrystusie uczestnictwem w Jego tajemnicy śmierci i zmartwychwstania”. – Papież Jan Paweł II Ojciec Święty cierpiący wyniszczające skutki choroby Parkinsona, ran odniesionych w zamachu na jego życie, licznych operacji i utraty głosu, w ostatnich dniach swego życia wyrażał tajemnicę ukrzyżowanego Pana. Podczas gdy setki tysięcy młodych ludzi pod oknem papieskiego apartamentu, czuwało z zapalonymi świecami podczas agonii papieża, Jan Paweł II wyszeptał w odpowiedzi: „Szukałem was i przyszliście do mnie. Dziękuję wam”. Papież Jan Paweł II zmarł podczas nieszporów w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, 2 kwietnia, 2005 roku o godz. 21:37, zaraz potem gdy wyszeptał ostatnie słyszalne słowa „ pozwólcie mi odejść do domu Ojca”. Ponad trzy miliony pielgrzymów przybyło do Rzymu, by złożyć hołd papieżowi, niektórzy z nich stali w kolejce ponad 24 godziny, aby pomodlić się dziękując za ich ukochanego Ojca Świętego. 28 kwietnia 2005 roku papież Benedykt XVI ogłosił, że tradycyjny pięcioletni okres oczekiwania na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego zostaje uchylony w przypadku Jana Pawła II. 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI dokonał beatyfikacji papieża Jana Pawła II, a 27 kwietnia 2014 roku papież Franciszek ogłosił go świętym razem z Janem XXIII. „Możemy być pewni, że nasz ukochany Papież stoi teraz w oknie domu Ojca, patrzy na nas i nam błogosławi”. - Papież Benedykt XVI, Msza Pogrzebowa Papieża Jana Pawła II, 8 kwietnia, 2005.

Jan Paweł II w Dolinie Chochołowskiej. Jak Święty Gazda wracał do hal A tak wyglądała pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Polski. ZDJĘCIA. Kanonizacja księżnej Kingi, egzamin z

Modlił się żarliwie przez całe życie. Już jako młody chłopak. Koledzy mówili mu: „Będziesz księdzem”. Odpowiadał: „Nie jestem godny”. Miał 38 lat, gdy został biskupem, i 58, gdy został papieżem. Jednym z najbardziej uwielbianych i niezwykłych w historii świata. Karol Wojtyła: ostatnie tygodnie życia Był silny. Włosi nazywali go „Bożym atletą”. Ekipa niemieckiej telewizji wspominała, że podczas męczącej podróży do Afryki 20 lat temu papież, widząc ich wyczerpanie, potrząsnął ich za ramiona i zapytał: „Co z wami, chłopcy, żyjecie jeszcze?”. Wiele lat później sytuacja się odwróciła. To inni pytali: „A papież jeszcze żyje?”. Widzieli, jak cierpi, jak się nie poddaje. Jak pogrąża się w smutku. „Zwróciłem mu uwagę: »Wasza Świątobliwość, trzeba się uśmiechnąć, bo ludzie tego potrzebują«. A on: »Mam kłamać?«”. Mógł powiedzieć »pas«, ale wolał walczyć”, wspomina jeden z księży z bliskiego otoczenia papieża. „Jestem stary i przygnieciony ciężarem lat, ale serce mam młode”, Jan Paweł II mówił na spotkaniach z młodzieżą. Do końca nie rezygnował z pielgrzymowania po świecie, chociaż poruszał się już tylko na wózku, z samolotu wysiadał za pomocą specjalnej windy. Świat z przerażeniem oglądał postępy choroby: słabnący głos, trzęsące się ręce i głowę – efekt choroby Parkinsona. Pojawiały się sugestie, że powinien ustąpić. Odpowiadał: „Chrystus mnie powołał. Będzie wiedział, kiedy mnie odwołać”. Przed Wielkanocą 2005 roku wydarzenia toczą się lawinowo. W Wielką Środę, 23 marca, papież pojawia się na chwilę w oknie Pałacu Apostolskiego. Po twarzy spływają mu łzy. W prasie pojawiają się komentarze, że „wycieńczonym ciałem i milczeniem Ojciec Święty pisze być może najpiękniejszą ze swoich encyklik”. W Wielki Piątek nie odprawia już drogi krzyżowej w Koloseum, skulony przed telewizorem śledzi uroczystość. „Widzieliśmy to, czego nie było w telewizji. Tę rurkę w tchawicy, jak ciężko oddycha, jak walczy. To była jego droga krzyżowa. Jego krzyż”, mówią współpracownicy. Kilka dni później, 27 marca, ostatni raz staje w oknie swojego apartamentu. Jest zmieniony chorobą, trudno rozpoznać w nim dawnego papieża. Chce przemówić do tłumu zgromadzonego na placu św. Piotra, ale nie może. „Koło południa ksiądz Dziwisz poprosił, żebym przyszedł do pokoju Ojca Świętego. Pojawił się też kardynał Ratzinger. Pomodliliśmy się razem. Rozpoznawał nas jeszcze, był świadom, że idzie do Boga”, wspomina ksiądz Paweł Ptasznik, przez ostatnie 10 lat sekretarz papieski. Papież nie chciał jechać do szpitala. Doktor Renato Buzzonetti powie potem: „Gasł powoli, w bólu i cierpieniu, które znosił z wielką godnością. Momentami przypominał mi obraz Chrystusa na krzyżu”. Oficjalną przyczyną zgonu były infekcja i niewydolność sercowo-naczyniowa. Wcześniej Ojciec Święty przebywał w klinice Gemelli dziewięć razy, sześć razy był operowany. Mówił o niej: „drugi Watykan”. Jeszcze dziś nie ustają spekulacje, że mógłby nadal żyć, gdyby nie zamach, który mocno nadszarpnął jego zdrowie. „Wtedy byłem przy nim bardzo blisko. Usłyszałem dwa strzały i zobaczyłem, jak upadł na ziemię”, wspomina Arturo Mari, osobisty fotograf papieża. „Nie wiem, jak zrobiłem zdjęcia, bo wówczas runął cały mój świat. Potem nastała cisza, wszyscy zaczęli się modlić”. Mari nie zapomni gestu przebaczenia, jaki wykonał papież wobec Alego Agcy: „Ojciec Święty wszedł do celi mordercy z wyciągniętymi rękami. Agca nie wiedział, co zrobić. Papież podszedł do niego, przytulił go, położył jego głowę na swoim sercu. Wtedy uświadomiłem sobie, że mam do czynienia ze świętym. Wiele razy byłem świadkiem wielkich wydarzeń z jego udziałem. Kochał każdego bez względu na wiarę i kolor skóry”. W Asyżu, gdzie zebrał przedstawicieli wszystkich religii świata, w tym Indian i afrykańskich animistów, na wspólnej modlitwie o pokój, niektórzy pytali: „Ojcze Święty, to do którego Boga będziemy się modlić?”. Odpowiadał: „Nie będziemy się modlić do jednego Boga, tylko będziemy się modlić razem”. Dzień z życia Jana Pawła II Kiedy w jego sypialni na trzecim piętrze apartamentów papieskich zapalało się światło, była Gdy kładł się spać, dochodziła północ. „Rozpoczynał dzień od medytacji, mszy świętej, dziękczynienia, czytania duchowego”, wylicza kardynał Stanisław Dziwisz, nazywany „cieniem papieża” – to on trzymał go za rękę w chwili śmierci. „Papież uważał, że najważniejszą sprawą jest to, by się modlił – za świat, za Kościół, aby wciąż miał ręce podniesione do Boga. Jak Mojżesz”. Niektórzy dopatrywali się w tym mistycyzmu, choć kardynał Dziwisz zaprzecza, aby Wojtyła był mistykiem. Jednak modlitwa towarzyszyła mu w najprostszych zajęciach. Każdego przybywającego na audiencję papież „omadlał” i żegnając go, powierzał Bożej Opatrzności. Czynił to tak dyskretnie, że tylko wtajemniczeni o tym wiedzieli. Liczba audiencji wzrosła nieprawdopodobnie – do 500 rocznie! To był nadludzki wysiłek. Ojciec Święty nigdy jednak nie zaniedbywał kontaktów z ludźmi. Dla wielu był ostatnią deską ratunku, tak jak dla Franceski Mambro, terrorystki skazanej z mężem na dożywocie. „Wasza Świątobliwość, dla nas życie już nie ma sensu”, napisała. Odpisał: „Nie jesteście sami, będę się za was modlił”. Przestała myśleć o samobójstwie. Mimo rozlicznych zajęć sam przygotowywał swoje homilie, dokładnie czytał każdy dokument, zanim go podpisał. Był tytanem pracy. „Czasami było mi wstyd, jak widziałem, że on tak haruje, a ja tylko fotografuję”, mówi Arturo Mari. „Ale nawet w chwilach największego zmęczenia zachowywał poczucie humoru”. Podczas Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu nie wytrzymał i kichnął. „Okazuje się, że nawet kichnięcie może mieć sens ekumeniczny”, powiedział, budząc wesołość obecnych w Hali Ludowej. Niektórzy się zastanawiali, jak odnajdzie się w watykańskich apartamentach zajmowanych dotąd przez papieży z włoskiej arystokracji. Na ścianach dzieła mistrzów: Michał Anioł, Botticelli, Rafael. Papież wkroczył zamaszyście na salony, popatrzył i po góralsku rzucił do współpracowników: „No to chodźcie, może nie zginiemy w tej chałupie!”. Spojrzał na Dziwisza i westchnął: „Oj, Stasiu, to już koniec z nartami!”. „Karol Wojtyła wprowadził nowy zastrzyk energii, postanowił nie być więźniem Watykanu”, pisała potem prasa. Nie ukrywał swojego zamiłowania do sportu. Już na początku pontyfikatu zlecił odnowę zaniedbanego kortu tenisowego w letniej rezydencji Castel Gandolfo. Gdy rozpoczął budowę basenu, krytykowano, że to rozrzutność. Odpowiedział żartem, że jego pogrzeb i następne konklawe kosztowałyby więcej. Nie bał się mówić, że „świętość polega na zdolności dawania siebie innym i na cieszeniu się życiem”. „Byłem świadkiem pięciu pontyfikatów”, mówi Arturo Mari. „Poprzedni papieże niemal w ogóle nie opuszczali Rzymu. Z każdym nowym zmieniał się Watykan, ale najwięcej zmian zaczęło się, gdy nastał Jan Paweł II”. Nie chciał korzystać z sedia gestatoria, lektyki papieskiej. „Ależ bez sedia gestatoria Ojciec Święty nie będzie widziany! Może jakieś podium?”, naciskano. „Na podium nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim”, papież trwał przy swoim. Nazajutrz po wyborze, wbrew protokołowi, odwiedził w klinice Gemelli ciężko chorego kardynała Andrzeja Marię Deskura. „Doglądanie chorych to uczynek miłosierdzia”, powiedział. Przekraczał wszystkie granice. Na codzienne msze zapraszał duchownych i świeckich do swojej prywatnej kaplicy. Na początku pontyfikatu była to tak wielka nowość, że matka przełożona jednego z żeńskich zakonów w Rzymie po telefonicznym zaproszeniu uznała to za żart. Trzeba było aż wysłać posłańca, aby wszystko potwierdził. „Nieraz nadmiar cnót u jednej osoby prowadzi do szaleństwa”, przyznaje były rzecznik Watykanu Joaquín Navarro-Valls, psychiatra. „Ale u Jana Pawła II istniała wspaniała równowaga między wszystkimi jego cnotami. W ciągu 21 lat spędzonych u jego boku zrozumiałem, że obcuję ze świętym człowiekiem. Nie miałem wątpliwości”. Na pierwszej audiencji u Jana Pawła II najwięcej było Polaków, wielu miało łzy w oczach. „Nie płakać, ale modlić się”, powiedział wtedy wzruszony. A na koniec dodał: „Przyjeżdżajcie! Nie zostawiajcie mnie!”. Jan Paweł II: rodzina, dzieciństwo, młodość Jedno z ważniejszych zdjęć – Pierwsza Komunia Święta, 25 maja 1929 roku. Karol ubrany na biało, w dziewczęcych bucikach, bo w sklepach zabrakło obuwia dla chłopców! Smutek w oczach – miesiąc wcześniej umarła mu mama, Emilia z Kaczorowskich. Od tej pory dom jest na głowie seniora Karola Wojtyły, którego skromna emerytura wojskowa nie wystarcza na wszystko. Pierze więc, sprząta, szyje i zajmuje się kuchnią. Ale na obiady chodzi z Lolkiem, jak nazywają jego syna, do jadłodajni Alojzego Banasia. Trzy lata później kolejny cios. Umiera Mundek, ukochany starszy brat Karola, zapowiadający się na świetnego lekarza. Karol wspomina, jak z Mundkiem grał w piłkę, jak brat uczył go stać na bramce, robiąc z niego słupek, o czym zaświadczały liczne siniaki na całym ciele. I jak wędrowali po górach. Lolek był świetnym bramkarzem i doskonałym uczniem. Antoni Bohdanowicz często odrabiał z nim lekcje w kuchni u Wojtyłów. Przez niedomknięte drzwi zobaczył ołtarzyk w sąsiednim pokoju i kolegę żarliwie modlącego się na klęczniku. „Lolek, ty chyba pójdziesz na księdza!”, powiedział. A on na to: „Nie jestem godny”. Zawsze mierzył wysoko ponad przeciętność, również jego wiara była wyjątkowa. Jerzy Kluger, syn żydowskiego lekarza z Wadowic, szanował głęboką religijność Wojtyły. Przyjaźnili się, mieszkali po sąsiedzku. Kiedyś wpadł do kościoła, aby obwieścić rozmodlonemu koledze radosną nowinę, że dostali się do gimnazjum. Jakaś parafianka, widząc Żyda w takim miejscu, chciała go przegonić. Na to oburzony Karol Wojtyła: „Tak nie wolno! Wszyscy jesteśmy dziećmi tego samego Boga”. Głęboką religijność zawdzięczał ojcu, z którym co rano śpiewał godzinki. Juliusz Kydryński, brat słynnego Lucjana, przyjaciel Karola z krakowskiej polonistyki, ilekroć wyobrażał sobie, jak może wyglądać święty, widział seniora Wojtyłę, człowieka pogodnego, o nienagannych manierach. „Kiedy przenieśli się do Krakowa, panował u nich tak wielki niedostatek, że ojciec z braku pieniędzy na szewca sam naprawiał buty synowi”, napisał Kydryński we wspomnieniach. „18 lutego 1941 roku nagła śmierć zabrała Karolowi ojca. Nie zapomnę tej nocy, czuwania przy zwłokach. Sądzę, że to był w jego życiu przełom, który sprawił, że został księdzem”. Jeszcze na polonistyce wydawało się, że miłość do ołtarza i teatru ze sobą walczyły – Lolek stał się czołowym aktorem Teatru Rapsodycznego. Potajemnie w domach wystawiali Króla-Ducha, Beniowskiego, Pana Tadeusza, poezje Norwida i Wyspiańskiego. „Ale wtedy za to szło się do Oświęcimia. To był akt największej odwagi”, ocenia Halina Królikiewicz-Kwiatkowska, koleżanka z teatru. Nie chcieli więc uwierzyć, że w 1942 roku Karol postanowił poświęcić się służbie Bogu. Jan Paweł II: droga do świętości Swój marsz ku świętości Wojtyła zaczął jeszcze w Niegowici, gdzie został wikarym. Parafianie zapamiętali, jak brnął do nich w śniegu po pas w lichym palcie, jak leżał rozciągnięty na posadzce przed ołtarzem. Był jak święty Franciszek – kiedy chodził z kolędą, zawsze to, co dostawał od bogatszych, zaraz dawał biednym. Sam nie miał nic. Patrząc na niego, można było pomyśleć, że jest żebrakiem albo kloszardem. „Ale to ubóstwo było programowe, wynikało z całkowitego oddania się służbie Bogu i ludziom”, mówi kardynał Stanisław Ryłko. „Karol nie miał nigdy oszczędności w banku, własność nic dla niego nie znaczyła, może z wyjątkiem ekwipunku narciarskiego i turystycznego, który dostał od przyjaciół”. W 1958 roku, w wieku zaledwie 38 lat, został biskupem. Dowiedział się o tym... na spływie kajakowym z młodzieżą. Nazywali go „wujkiem”, a on ich swoją „rodzinką”. Razem odmawiali różaniec, codziennie też była msza święta. Czasem za ołtarz służyło dno odwróconego do góry kajaka, a skrzyżowane wiosła za krzyż. „To było dość niebezpieczne, bo ktoś ze wsi mógł zobaczyć. Ale Wojtyła się tym nie przejmował. Wyprzedzał swoją epokę, choć to był szok w całej krakowskiej diecezji”, mówi jeden z księży. W niektórych sprawach wydawało się jednak, że jest nienowoczesny. Na przykład nigdy nie nauczył się prowadzić samochodu. Ale tylko dlatego, że wolał czas w drodze spędzać na pracy. W chevrolecie, który dostał w spadku po kardynale Sapiesze, miał zamontowany stolik z lampką do czytania. Kiedy rodacy z Ameryki dali mu w prezencie nowoczesnego forda, zaraz zamienił go na skromniejszy samochód. Twierdził, że nie wypada kłuć ludzi bogactwem, gdy ludzie w Polsce klepią biedę. „W pierwszą podróż do Rzymu jechał z pożyczoną walizką, bo własna mu się rozpadła. Wiózł ze sobą dwie pajdy czarnego chleba ze skwarkami ze słoniny w środku”, wspomina Halina Królikiewicz-Kwiatkowska. Każdy ma swoją drogę do świętości. On miał własną. Kardynał Dziwisz zapamiętał, że kiedy Wojtyła przechodził korytarzem kurii, zawsze zatrzymywał się przed krucyfiksem, aby go ucałować. Podczas wizyty w Sandomierzu w pewnym momencie Wojtyła zauważył chleb na bruku. Uklęknął, ucałował go i położył ptakom na trawie. „Człowiek nierzadko żyje tak, jakby Boga nie było, a nawet stawia siebie samego na Jego miejscu”, często powtarzał. Cierpiał, gdy cierpieli inni. Tak było w Rio de Janeiro w dzielnicy nędzy. Pod koniec mszy nieoczekiwanie zdjął pierścień ofiarowany mu przez Pawła VI. Dał go nędzarzom, by mogli zbudować szkołę. Często porównywano go do Gandhiego – obaj chcieli zwalczać zło bez używania przemocy. Ale kiedy w Europie pytano, czy beatyfikacja papieża nie jest za szybko, w Indiach zawsze traktowano go jak świętego. „Na dnie swojej nędzy Polska dostała króla, i to takiego, o jakim nie śniła”, napisał Czesław Miłosz o Janie Pawle II. „W tamtej rzeczywistości byliśmy tak strasznie stłamszeni, mieliśmy głowy spuszczone aż do stóp. A on, gdy wybrali go na papieża, sprawił, że mogliśmy je z dumą podnieść”, dodaje Halina Królikiewicz-Kwiatkowska. Dla wielu był jak prorok, który mówił ludziom, co muszą zmienić w swoim życiu. Ale gdyby wszyscy go słuchali, to byliby w niebie. On już tam jest! 1/7 Copyright @East News 1/7 Jan Paweł II w szpitalu po zamachu na swoje życie. 1981 rok. 2/7 Copyright @East News 2/7 Jan Paweł II i Ali Agca, który dokonał na niego nieudanej próby zamachu w 1981 roku. 3/7 Copyright @East News 3/7 Jan Paweł II w szpitalu po zamachu na swoje życie w 1981 roku. 4/7 Copyright @ 4/7 5/7 Copyright @ 5/7 Jan Paweł II w trakcie jednej z pielgrzymek udziela błogosławieństwa. 6/7 Copyright @EAST NEWS/LaskiI Diffusion 6/7 Karol Wojtyła na nartach, lata 50. XX wieku. 7/7 Copyright @Laski Diffusion/East News 7/7 Biskup Karol Wojtyła na rybach, początek lat 70. @ ^{Dokładnie 23 lata temu słuchało go 300 tys. osób. To był ciepły, ale nie upalny poniedziałek. Papieski helikopter wylądował na lotnisku w Toruniu dokładnie o godz. 13.40. Po krótkim powitaniu przez władze kościelne i samorządowe Jan Paweł II wsiadł do papamobile, którym ruszył na odpoczynek do domu biskupiego na Starówce.}

Papież przełomów, myśliciel i filozof, człowiek kultury i sztuki, poeta i aktor, miłośnik gór, człowiek pokoju i dialogu, niestrudzony pielgrzym, inspirator przemian na świecie, mistyk, człowiek wiary – JAN PAWEŁ II. Jego dziedzictwo intelektualne i duchowe inspiruje Centrum Myśli Jana Pawła II do podejmowania działań w dziedzinie kultury, nauki i wychowania. DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach (niedaleko Krakowa) jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów wiodła skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka prowadziła dom. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wśród mieszkańców. W Wadowicach mieszkała wówczas liczna społeczność żydowska. Fotografia pamiątkowa z przystąpienia do I Komunii Świętej, rok Gdy Karol miał dziewięć lat, zmarła jego matka. Po pogrzebie ojciec zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często powracał. Trzy lata później zmarł jego brat Edmund, który był lekarzem i zaraził się od pacjentki szkarlatyną w szpitalu w Bielsku-Białej. W 1930 roku rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. W pierwszej klasie gimnazjum, wstąpił do kółka ministranckiego prowadzonego przez księdza Kazimierza Figlewicza. W latach gimnazjalnych objawił się także talent pisarski i aktorski Karola. Chętnie grał w piłkę nożną, szczególnie na pozycji bramkarza. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1938 roku, Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i w związku z tym wraz z ojcem przeprowadził się do Krakowa. Zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10 w dwóch pokoikach w suterenie. Filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim przeżywała wówczas okres swojej świetności, tworząc doskonałe środowisko do rozwoju intelektualnego. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły CZAS WOJNY Nadszedł 1 września 1939 roku. 6 września wojska niemieckie wkroczyły do Krakowa. W wyniku Sonderaktion Krakau 6 listopada 1939 roku zamknięto Uniwersytet Jagielloński, a profesorów wywieziono do obozu Sachsenhausen. Karol znalazł pracę w Zakładach Chemicznych „Solvay” w Borku Fałęckim. Ciężka praca w kamieniołomach dawała względne bezpieczeństwo, gdyż Niemcy uznawali zakład za potrzebny. W tym czasie Karol Wojtyła wziął udział w rekolekcjach organizowanych w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach. Tutaj nawiązał kontakt z krawcem Janem Tyranowskim. Oczytany w pismach św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila, swoimi zainteresowaniami wywarł wpływ na Wojtyłę. Na początku 1941 roku ojciec Wojtyły zachorował. Gdy 18 lutego Karol, który się nim opiekował, wrócił do domu, zastał swego ojca martwego. Tę śmierć odczuł bardzo boleśnie. Karola Wojtyłę seniora pochowano na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. A młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich, którzy ofiarowali mu swoją pomoc i wsparcie. W przezwyciężeniu smutku po stracie ojca Karolowi pomógł dawny nauczyciel z Wadowic, Mieczysław Kotlarczyk. Założył teatr nazwany później Teatrem Rapsodycznym. Repertuar obejmował „Quo vadis”, „Króla-Ducha”, „Beniowskiego” i „Pana Tadeusza”. Z teatrem od początku istnienia związał się także Karol Wojtyła. W 1942 roku Wojtyła podjął decyzję o wstąpieniu do tajnego seminarium duchownego. Rano asystował przy mszy księciu metropolicie Adamowi Sapiesze, a potem pracował w „Solvayu”. Noce poświęcał nauce. Sytuacja zmieniła się na początku sierpnia 1944 roku. Niemcy przeprowadzili masowe łapanki, aby uniknąć wybuchu powstania ludności Krakowa. Wywozili wszystkich ujętych młodych mężczyzn – niedziela 6 sierpnia 1944 została nazwana „czarną niedzielą”. Wojtyła uniknął łapanki, gdyż dzięki arcybiskupowi Sapiesze klerycy znaleźli schronienie w pałacu biskupim. 18 stycznia 1945 roku do Krakowa wkroczyły wojska sowieckie. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły POSŁUGA KAPŁAŃSKA I BISKUPIA Po wojnie, w sierpniu 1946 roku Wojtyła ukończył celująco czteroletnie studia teologiczne. 1 listopada z rąk kardynała Sapiehy otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie odprawił swoją pierwszą mszę świętej w krypcie św. Leonarda na Wawelu. 15 listopada udał się do Rzymu, aby podjąć studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim – Angelicum. Zamieszkiwał wówczas w Kolegium Belgijskim przy Via del Quirinale 26. Wojtyła miał również poznawać Rzym i podpatrywać metody prowadzenia działalności duszpasterskiej, stosowane w innych krajach. W Rzymie uczestniczył we mszy św. celebrowanej przez Ojca Pio. Według relacji niektórych osób Ojciec Pio przepowiedział Karolowi Wojtyle, iż obejmie on Tron Piotrowy. Po zdaniu egzaminu licencjackiego Wojtyła przeznaczył drugi rok studiów na pisanie doktoratu pod kierunkiem profesora Reginalda Garrigou-Lagrange’a. Temat jego rozprawy doktorskiej brzmiał: „Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża”. Za pracę uzyskał najwyższą ocenę, jednak formalnie nie przyznano mu tytułu doktora. Jego praca bowiem nie została wydrukowana, na co nie miał wtedy funduszy. Spływ kajakowy, koniec lat 50. Po powrocie do kraju Wojtyła został skierowany do niewielkiej miejscowości Niegowić. Był wikariuszem w parafii, jednocześnie obronił poszerzoną wersję swojej rozprawy doktorskiej. Po 13 miesiącach kardynał Sapieha przeniósł wikarego do parafii św. Floriana w Krakowie. Wojtyła cieszył się sympatią wiernych, w szczególności młodzieży, dla której prowadził duszpasterstwo. Na przeprowadzane przez niego rekolekcje przychodziły setki osób. Jeździł z młodymi na pielgrzymki, wędrówki górskie i spływy kajakowe. Studenci skupieni wokół księdza, a potem biskupa Wojtyły tworzyli tzw. Środowisko, a do ich duszpasterza przylgnął przydomek „Wujek”. W lipcu 1951 roku zmarł kardynał Adam Sapieha. Administratorem archidiecezji krakowskiej został arcybiskup Eugeniusz Baziak. Udzielił Wojtyle urlopu naukowego na opracowanie rozprawy habilitacyjnej. Wojtyła wyprowadził się wówczas z plebanii i przez następnych siedem lat mieszkał u ks. prof. Ignacego Różyckiego przy ulicy Kanonicznej 19. 12 grudnia 1953 roku praca habilitacyjna Wojtyły zatytułowana „Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maxa Schelera” została jednogłośnie przyjęta przez radę ówczesnego Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (z którego powstała później, w roku 1981, Papieska Akademia Teologiczna). Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego nie zatwierdziło jednak tytułu naukowego i dopiero 31 października 1957 roku Wojtyła otrzymał tytuł docenta. Rozpoczął pracę w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wkrótce Wojtyła zaczął również wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie po dwóch latach objął Katedrę Etyki. Na jego wykłady przychodziło tylu studentów, że niektórzy musieli siadać na podłodze. Owocem pracy naukowej oraz rozmów z młodzieżą była książka „Miłość i odpowiedzialność” poruszająca kwestie teologii ciała. W lipcu 1958 roku nadeszła z Rzymu decyzja Piusa XII dotycząca powołania Wojtyły na biskupa pomocniczego archidiecezji. Mając 38 lat, Karol Wojtyła został najmłodszym polskim biskupem. Jego konsekracji 28 lipca 1958 roku przed głównym ołtarzem katedry wawelskiej, dokonali arcybiskup Eugeniusz Baziak oraz biskupi Franciszek Jop z Opola i Bolesław Kominek z Wrocławia. Nowy krakowski biskup przyjął za dewizę słowa: „Totus Tuus” (Cały Twój), zaczerpnięte z pism Ludwika Marii Grignon de Montforta, które oznaczały całkowite oddanie się w opiekę Maryi i poprzez nią Chrystusowi. Pozostały one także dewizą papieża Jana Pawła II. Wyniesienie do rangi biskupa pomocniczego pociągało za sobą nowe obowiązki. Walczył o pozwolenie na budowę kościoła w Nowej Hucie, którego władze komunistyczne nie chciały udzielić. Już jako kardynał poświęcił świątynię w 1977 roku. Sobór Watykański II, ważne wydarzenie dla Kościoła powszechnego, rozpoczął się 11 października 1962 roku. Biskup Wojtyła odznaczał się wyjątkową aktywnością w pracach soborowych. Znając doskonale łacinę, zabierał głos i pisał opracowania. Miał znaczący udział w przygotowaniu tekstu Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. 30 grudnia 1963 r. papież Paweł VI poinformował bp. Wojtyłę telefonicznie o nominacji na stanowisko arcybiskupa metropolity krakowskiego. Komunistyczne władze Polski, które uprzednio odrzuciły szereg kandydatur wysuniętych przez prymasa Stefana Wyszyńskiego, zaaprobowały biskupa Wojtyłę. Uważały bowiem błędnie, że nie będzie się interesował kwestiami politycznymi i uda się go skłócić z Prymasem. Ingres miał miejsce 8 marca 1964 roku na Wawelu. Arcybiskup Wojtyła aktywnie uczestniczył w kolejnych sesjach Soboru Watykańskiego II, który zakończył się w 1965 r., jednocześnie angażował się w przygotowania do obchodów Millenium Chrztu Polski. Obchody Millenium Chrztu Polski, Kraków, Wawel, rok 26 czerwca 1967 roku papież Paweł VI mianował abp. Wojtyłę kardynałem. Mimo ciążących na nim obowiązków nie zaniedbywał Krakowa. Zorganizował sprawny system nauczania religii poza szkołą, prowadził spotkania dla par i małżeństw. Z tych spotkań narodził się Instytut Rodziny, który po latach stał się integralną częścią Papieskiej Akademii Teologicznej. W maju 1972 roku metropolita Krakowa zainaugurował obrady Synodu Archidiecezji Krakowskiej, trwające nieprzerwanie do 1979 roku. Jego celem było wprowadzanie na gruncie lokalnym wskazań Soboru Watykańskiego II. Zaproszony do Watykanu na pierwszy Synod Biskupów, który miał się odbyć jesienią 1967 roku, zdecydował się nie wziąć w nim udziału na znak solidarności z prymasem Wyszyńskim, który nie dostał pozwolenia na wyjazd z kraju. W kolejnych synodach Wojtyła brał już udział i był jednym z najbardziej aktywnych uczestników. Jego zaangażowanie nie uszło uwagi papieża Pawła VI. Kardynał Wojtyła wraz z krakowskimi współpracownikami miał znaczący wpływ na treść encykliki „Humanae vitae” Pawła VI dotyczącej miłości i odpowiedzialności. Jako kardynał, Wojtyła kontynuował swoje prace badawcze, czego owocem była książka „Osoba i czyn”, uważana za jedno z głównych dzieł filozoficznych przyszłego papieża. Wojtyła uczestniczył także w pracach kolejnych kongresów teologów polskich oraz w międzynarodowych zjazdach teologicznych. Odbywał podróże do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii i Republiki Federalnej Niemiec. Był członkiem trzech kongregacji kurii i członkiem Synodu Biskupów. Regularnie odwiedzał papieża podczas prywatnych audiencji. W lutym 1976 roku został poproszony o przeprowadzenie rekolekcji dla Kurii Rzymskiej, co było wyjątkowym wyróżnieniem. W maju 1978 roku Karol Wojtyła odwiedził Pawła VI po raz ostatni. 12 sierpnia kardynałowie Wyszyński i Wojtyła przybyli do Rzymu, by uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych, a następnie w konklawe, które miało wybrać następcę Pawła VI. 26 sierpnia na nowego papieża wybrany został Albino Luciani, arcybiskup Wenecji. Przyjął on imię: Jan Paweł I. Nie dane mu było jednak długo cieszyć się papieską godnością. Zmarł już 28 września tegoż roku. 4 października odbył się pogrzeb zmarłego papieża, po nim nastąpił okres żałoby oraz kolejne konklawe. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły PONTYFIKAT JANA PAWŁA II Głosowanie przeprowadzone 16 października 1978 roku wskazało na nowego papieża Karola Wojtyłę. O godzinie nad Kaplicą Sykstyńską uniósł się biały dym, wywołując okrzyki radości wiernych, zgromadzonych na placu św. Piotra. Wybór przerwał wielowiekową tradycję powoływania na Tron Piotrowy duchownych włoskich. 22 października odbyła się inauguracja pontyfikatu. W czasie homilii wypowiedział słynne słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Pontyfikat Jana Pawła II trwał 26 lat i 5 miesięcy (trzeci pod względem długości w historii). Papież Polak wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie, przyczynił się do obalenia systemu komunistycznego, podróżował z orędziem pokoju po całym świecie, bronił praw rodziny i dzieci nienarodzonych, troszczył się o ubogich, chorych i starszych, zainicjował Światowe Dni Młodzieży, ogłosił nowy Kodeks Prawa Kanonicznego oraz Katechizm Kościoła Katolickiego, zawierzył cały świat Matce Bożej oraz Bożemu Miłosierdziu, spotykał się z wyznawcami różnych wyznań i religii. Odbył: 104 zagraniczne podróże apostolskie (poza Włochy), odwiedził 129 narodów 146 podróży na terytorium Włoch (poza Rzym i Castel Gandolfo) 748 wizyt w Rzymie i diecezji rzymskiej oraz w Castel Gandolfo Opublikował liczne dokumenty: 14 encyklik 14 adhortacji apostolskich 11 konstytucji apostolskich 45 listów apostolskich 31 Motu Proprio Ponadto w czasie podróży apostolskich miał 3288 zaplanowanych przemówień. Beatyfikował i kanonizował Sługi Boże z całego świata: Liczba beatyfikowanych – 1338; Liczba kanonizowanych – 482 kanonizacji. Zainicjował ważne wydarzenia dla życia Kościoła: Światowe Dni Młodzieży – 19 odbyło się za Jego pontyfikatu, z tego 7 Międzynarodowych. Światowe Dni Modlitw o Pokój – ogłaszał 5-krotnie, pierwszy raz 27 października 1986 r. w Asyżu z udziałem 47 delegacji reprezentujących Kościoły i wspólnoty chrześcijańskie oraz 13 religii niechrześcijańskich. Lata jubileuszowe: Rok Święty Odkupienia (III 1983- IV 1984), Rok Maryjny (VI 1987-VII 1988), Rok Rodziny (1994), Wielki Jubileusz Roku 2000 (poprzedzony trzyletnimi przygotowaniami), Rok Różańca (X 2002 – X 2003), Rok Eucharystii (X 2004 –X 2005) Światowe Spotkania Rodzin– 4 z nich odbyły się za Jego pontyfikatu; pierwsze w 1994 r. (Rok Rodziny) w Rzymie, następnie w Rio de Janeiro (1997), Rzymie (2000) i w Manili na Filipinach (2003). Odbywał spotkania i audiencje z różnymi ludźmi: Oficjalne i nieoficjalne spotkania z głowami państw i premierami – ponad 1600 Liczba audiencji generalnych – 1164, brało w nich udział 17 665 800 ludzi z całego świata Dane ze strony PIELGRZYMKI DO POLSKI i ŚWIATA Jan Paweł II odbył osiem podróży do Ojczyzny. Pierwszy raz do Polski przybył 2 czerwca 1979. Pielgrzymka zbiegła się w czasie z obchodami 900. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Stanisława. Wówczas wypowiedział na placu Zwycięstwa w Warszawie (obecnie plac Piłsudskiego), pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”. Trzecia pielgrzymka do Polski, lotnisko wojskowe w Gdyni Babich Dołach, rok Kolejne dwie pielgrzymki w roku 1983 i 1987 miały miejsce jeszcze w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Przyczyniły się do powstania „Solidarności” i dekonstrukcji ówczesnego systemu. Przesłanie pierwszej pielgrzymki do wolnej Polski w roku 1991 Jan Paweł II oparł na Dekalogu. Napominał rodaków, by dobrze korzystali z odzyskanej wolności. Kolejne wizyty odbywał w latach 1995, 1997, 1999. W czasie ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny w 2002 roku zawierzył cały świat Bożemu Miłosierdziu w sanktuarium w Krakowie – Łagiewnikach. W czasie licznych podróży zagranicznych Jan Paweł II często odwiedzał narody, które doświadczyły wojny. Wiele podróży miało charakter ekumeniczny. Dwukrotnie przemawiał w siedzibie ONZ w Nowym Yorku, odwiedził komunistyczną Kubę, a w roku 2000 pielgrzymował do Ziemi Świętej. Wtedy też modlił się pod Ścianą Płaczu w Jerozolimie. ŚMIERĆ I PROCES KANONIZACYJNY Papież zaczynał pontyfikat w pełni sił. Jego zdrowie nadszarpnął zamach na życie 13 maja 1981 roku – w rocznicę objawień fatimskich. Na placu św. Piotra Mehmet Ali Agca strzelił do papieża z odległości trzech i pół metra. Papież swoje cudowne ocalenie przypisał wstawiennictwu Matki Bożej. Pod koniec lat 90, widać było, że Jan Paweł II cierpi na chorobę Parkinsona, która stopniowo się pogłębiała. Mimo wszystko Jan Paweł II wciąż podróżował i do końca z pełnym zaangażowaniem pełnił swoją posługę. Niedługo przed śmiercią stracił głos i nie mógł przemawiać do wiernych. Zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godzinie Świat pogrążył się w żałobie. Pogrzeb Papieża odbył się 8 kwietnia. W uroczystościach pogrzebowych na placu św. Piotra uczestniczyło 300 tysięcy wiernych. Dwa miliardy osób oglądało transmisję z ich przebiegu w telewizji. Trumna z ciałem spoczęła w podziemiach bazyliki św. Piotra. 13 maja 2005 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Jana Pawła II. W odpowiedzi na wołanie wiernych „Santo subito!”, wznoszone podczas pogrzebu Papieża, nowy papież Benedykt XVI udzielił dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego. Beatyfikacji dokonał 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI. We Mszy św. na placu św. Piotra uczestniczyło ok. 1,5 mln osób, w tym trzysta tysięcy Polaków. Na datę liturgicznego wspomnienia bł. Jana Pawła II wybrano dzień 22 października, przypadający w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu papieża Polaka. Kanonizacji Jana Pawła II dokonał papież Franciszek w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie. Zobacz więcej na multimedianym biogramie Karola Wojtyły opr. BS Dodano:

^{JAN PAWEŁ II PATRON DZIECI I MŁODZIERZY. JAN PAWEŁ II PATRON DZIECI I MŁODZIERZY. Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach. 1 listopada 1946r . został kapłanem. Na papieża został wybrany 16.10.1978 r. i przyjął imię Jana Pawła II. Zawsze miał czas dla dzieci i młodzieży. 359 views • 20 slides}

Jan Paweł II Informacje ogólne Imię i nazwisko Jan Paweł II Urodzony(a) 18 maja 1920, Wadowice Zmarły 2 kwietnia 2005, Watykan Karol Wojtyła podczas wędrówki Pomnik papieża, cmentarz Rakowicki Grób rodziny Wojtyła, cmentarz Rakowicki Karol Wojtyła był zapalonym sportowcem. Lubił zwłaszcza piłkę nożną - najchętniej grywał na bramce. Nazywano go "Martyna", na cześć znanego przedwojennego piłkarza Henryka Martyny. Był sportowcem. Grał nie tylko w piłkę nożną, ale jeździł na nartach, pływał kajakiem i wędrował po górach. Znał się na sporcie, doceniał sportowców i ich wysiłek, nie raz zawodnicy przynosili mu w prezencie swoje koszulki czy trofea. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. W wieku 58 lat 16 października 1978 roku został wybrany na papieża, pierwszego od 400 lat, który nie był Włochem. Jan Paweł II był człowiekiem niezwykłym, przełamywał stereotypy, zmagał się z globalnymi problemami pamiętając przy tym o problemach życia codziennego ludzi w różnych miejscach świata, dbał o drobne społeczności. W swych prawie dwustu pielgrzymkach odwiedzał także te zakątki świata gdzie katolicy stanowili zaledwie promil społeczeństwa. Nawiązał dialog z innymi religiami. Każda pielgrzymka w Polsce była bardzo oczekiwana i miała swoje głębokie przesłanie. Mówił otwarcie, mówił prawdę - często niewygodną dla miejscowych władz. Kiedy po raz pierwszy przybył jako papież do Polski w 1979 roku jego wezwanie "Niech stąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi" dodało otuchy milionom Polaków w komunistycznym kraju. Msze odprawiane przez Jana Pawła II miały szczególną atmosferę. Spotkania z młodzieżą, dialogi jakie potrafił nawiązywać z tłumem były niepowtarzalnym przeżyciem dla każdego uczestnika. Spotkania pod oknem Kurii Krakowskiej były owiane niezwykłą aurą, odbywał się wtedy niezwykły dialog między nim - Papieżem Polakiem, a tłumem wiernych. Można przytaczać setki wydarzeń, ogrom nauk i słów jakie głosił ten największy z wielkich. Każdy kto żył w czasie pontyfikatu Jana Pawła II zachował go w sercu inaczej, bez względu na to czy był katolikiem czy nie i bez względu na swoją narodowość. Papież zmarł 2 IV 2005 roku o godzinie W naszych sercach i pamięci pozostanie na zawsze jako najwybitniejszy Polak, Wielki Papież, a dla nas też jako Kibic Cracovii. W Watykanie pozostały podarunki jakie Jan Paweł II dostał od "Pasów": diamentowa odznaka Klubu, koszulka z numerem 1 opatrzona nazwiskiem Karol Wojtyła, szopka krakowska oraz zdjęcie drużyny z kibicami zrobione podczas treningu noworocznego. Żródło: Audiencja w Watykanie - styczeń 2005 Słowa Ojca Świętego skierowane Cracovii podczas prywatnej audiencji, Watykan, styczeń 2005: "cieszę się, że mogę gościć przedstawicieli tak znamienitego klubu sportowego, który już od stu lat wpisuje się w pejzaż naszego miasta. Wiem, że w ciągu tego wieku były lata świetności, ale też nie brakowało trudnych okresów. Miło mi słyszeć, że ostatnie lata przynoszą sukcesy. Życzę, aby było ich coraz więcej. Niech Cracovia daje świadectwo, że sport, kształtując charaktery oraz ucząc szlachetnego współzawodnictwa i solidarności w wysiłku, może być wyrazem najwyższych wartości ludzkich i społecznych. Niech Bóg Wam błogosławi!" Edmund i Karol Wojtyła Mecz chłopięcej drużyny Cracovii - 1923 r. Mały Karol Wojtyła w wieku 3 lat z bratem Edmundem (po prawej stronie na zdjęciu) byli w 1923 r. na meczu chłopięcej drużyny piłkarskiej Cracovii - zdjęcie zrobione nad rzeką Skawą w Wadowicach albo na Błoniach, na którym niektórzy rozpoznają zawodników Cracovii i Szczakowianki. Źródło: Muzeum Archidiecezjalne Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie. Jan Paweł II jako kibic Cracovii „ Cracovia Pany! Jan Paweł II, 3 stycznia 2005 ” Karol Wojtyła po raz pierwszy zobaczył Cracovię podczas jednego z pokazowych meczów w Wadowicach. Po przeprowadzce do Krakowa w październiku 1938 już regularnie uczęszczał na mecze Pasów. Zachęcili go do tego jego przyjaciele, bracia Ciesielscy. Na meczach Cracovii bywał także będąc już księdzem. Uczęszczał zarówno na mecze piłkarskie jak i hokejowe. Z piłkarzami Cracovii jako papież spotkał się dwukrotnie na audiencjach w Rzymie. 27 marca 1996 oraz 3 stycznia 2005, za każdym razem zespół uczestniczył w audiencjach generalnych i prywatnych. Interesował się wynikami Cracovii i wspominał, że bywał na stadionie Cracovii. O losy Pasów pytał także innych Polaków podczas watykańskich audiencji. "Jak tam moja ukochana Cracovia?" dopytywał się. "Cracovia Pany!" powiedział Jan Paweł II podczas swego ostatniego spotkania z Pasiakami. Okno papieskie Msza Pojednania Marsz Pojednania Filmy "Cracovia Pany" z ust papieża (YouTube) Audiencja Cracovii w Watykanie (YouTube) Dłuższa relacja z wizyty Cracovii w Watykanie (YouTube) Linki zewnętrze Hasło "Jan Paweł II" w Wikipedii Hołd krakowskich kibiców - galeria zdjęć na Odra Wodzisław - Cracovia (odwołany mecz z 2 kwietnia) - galeria zdjęć na Zobacz też Cud pojednania - Kibice Wisły na meczu Cracovii 10 kwietnia 2005 Szalik pojednania

Jan Paweł II nauczył mnie myśleć z wielkim rozmachem i ufać w moc Ewangelii. Jego odwaga, pokora i ofiarność nie mają sobie równych – wspomina kard. Camillo Ruini, który przez 17 lat kierował w imieniu Papieża diecezją rzymską i z jego nominacji przez 16 lat stał na czele Episkopatu Włoch. Podkreśla, że polskiemu Papieżowi bardzo zależało na tym, by jego diecezja

JAN PAWEŁ II (1920 – 2005) – KALENDARIUM ŻYCIA I PONTYFIKATU Obraz Izy Delekty-Wicińskiej 18 maja 1920 W Wadowicach urodził się Karol Józef Wojtyła, syn Karola i Emilii z Kaczorowskich. Ojciec, oficer w austriackiej administracji wojskowej, po odzyskaniu niepodległości służył w stopniu porucznika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień. 20 czerwca 1920 Ochrzczony w kościele parafialnym w Wadowicach przez ks. Franciszka Żaka. Wrzesień 1924 Starszy brat Karola, Edmund opuszcza dom rodzinny udając się na studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. 15 września 1926 Karol rozpoczyna naukę w szkole podstawowej. 13 kwietnia 1929 Umiera matka Karola, Emilia Wojtyłowa. Maj 1929 Przyjmuje pierwszą Komunię świętą. Wrzesień 1930 Przechodzi do I Gimnazjum Męskiego im. Marcina Wadowity o profilu klasycznym. 5 grudnia 1932 Starszy brat Karola, Edmund Wojtyła, lekarz szpitala w Bielsku umiera w wieku 26 lat, po zarażeniu szkarlatyną od pacjentki. Jesień 1934 Karol zaczyna występować w miejscowych przedstawieniach teatralnych. Luty 1936 Rozpoczyna intensywną współpracę z polonistą, awangardowym reżyserem teatralnym Mieczysławem Kotlarczykiem, późniejszym twórcą Teatru Rapsodycznego. 6 maja 1938 Książę metropolita Adam Stefan Sapieha wizytuje gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Maj 1938 Karol przyjmuje sakrament bierzmowania. 14 maja 1938 Przystępuje do egzaminu dojrzałości. Na maturze zdaje religię, język polski, język łaciński, język grecki. Ze wszystkich przedmiotów uzyskał oceny bardzo dobre. Sierpień 1938 Wraz z ojcem przenosi się do Krakowa, gdzie rozpoczyna studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wiosna 1939 Powstaje pierwszy tomik poezji Karola pt. Psałterz Dawidów /Księga Słowiańska/ znany również jako Renesansowy psałterz. Lipiec 1939 Przechodzi szkolenie wojskowe Legii Akademickiej w Ożomili. 1 września 1939 Wybuch drugiej wojny światowej. 6 listopada 1939 184 profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego zostaje aresztowanych i wywiezionych do Sachsenhausen. Karol Wojtyła rozpoczyna konspiracyjne studia i działalność w podziemnym ruchu oporu. Bierze udział w przygotowaniach i wystawieniach nielegalnego teatru. 28 grudnia 1939 W liście do Mieczysława Kotlarczyka informuje przyjaciela o ukończeniu poematu dramatycznego Dawid. Luty 1940 W salezjańskiej parafii na Dębnikach poznaje Jana Tyranowskiego, który wprowadza go do młodzieżowego Koła Żywego Różańca oraz w świat dzieł hiszpańskich mistyków, św. Jana od Krzyża. Wiosna – lato 1940 Powstają dramaty Hiob oraz Jeremiasz. Wrzesień 1940 Karol Wojtyła rozpoczyna pracę fizyczną jako robotnik w kamieniołomie na Zakrzówku, a później fabryce sody kaustycznej Solvay, aby uchronić się przed wyjazdem na przymusowe roboty do Niemiec. 18 lutego 1941 Umiera ojciec, Karol Wojtyła senior, pochowany 22 lutego na cmentarzu wojskowym na Rakowicach. 23 maja 1941 Gestapo aresztuje 11 Księży Salezjanów z Dębnik i działalność duszpasterska parafii spoczywa na przewodnikach duchowych Kół Żywego Różańca. 22 sierpnia 1941 Mieczysław Kotlarczyk zakłada Teatr Żywego Słowa zwany później Teatrem Rapsodycznym. 1 listopada 1941 Wojtyła gra rolę króla Bolesława Śmiałego w pierwszym konspiracyjnym przedstawieniu Teatru Rapsodycznego, Królu-Duchu Słowackiego. Następne premiery to Hymny Jana Kasprowicza, Godzina Stanisława Wyspiańskiego, wybór poezji C. K. Norwida Portret artysty, Pan Tadeusz Mickiewicza, Samuel Zborowski Słowackiego. Październik 1942 Wstępuje do konspiracyjnego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczyna studia filozoficzne na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ, kontynuując pracę w Solvayu. 19 lutego 1944 Potrącony przez niemiecką ciężarówkę przebywa dwa tygodnie w szpitalu. 6 sierpnia 1944 Arcybiskup Adam Sapieha przenosi seminarium do swojej rezydencji. 9 listopada 1944 Otrzymuje z rąk Metropolity tonsurę. 18 stycznia 1945 Kończy się niemiecka okupacja Krakowa i wkracza Armia Czerwona. 1945 Anonimowy debiut literacki: poemat Pieśń o Bogu ukrytym w miesięczniku Głos Karmelu. 1 listopada 1946 Karol Wojtyła otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk kard. Adama Sapiehy. 4 listopada 1946 Msza św. prymicyjna na Wawelu. 15 listopada 1946 Wyjeżdża do Rzymu na studia. Lato 1947 Podróżuje po Francji, Belgii i Holandii. 15 czerwca 1948 Obrona pracy doktorskiej pt. Doctrina de fide apud S. Joannem de Cruce („Pojęcie wiary u św. Jana od Krzyża”) na Papieskim Uniwersytecie Angelicum w Rzymie. 15 czerwca 1948 Powrót ze studiów do Polski. 28 lipca 1948 Otrzymuje nominację na wikarego w Niegowici koło Wieliczki. 16 grudnia 1948 Promocja doktorska na Uniwersytecie Jagiellońskim. 6 marca 1949 Karol Wojtyła publikuje w Tygodniku Powszechnym (nr 9/49) pierwszy artykuł o ruchu księży-robotników we Francji. 17 sierpnia 1949 Ksiądz Wojtyła zostaje przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie (do 1958 roku) w celu zorganizowania duszpasterstwa akademickiego, które z czasem przyjmuje też formę duszpasterstwa turystycznego. Nazywany przez swoich wychowanków Wujkiem organizuje liczne wyprawy górskie, piesze, rowerowe i narciarskie. Zima 1950 Organizuje pierwszy w krakowskiej diecezji kurs przygotowujący narzeczonych do małżeństwa i kończy dramat Brat naszego Boga. 13 marca 1950 Inauguruje w kościele św. Floriana pierwsze rekolekcje dla studentów. 7 maja 1950 Ukazuje się cykl poetycki Wojtyły, Pieśń o blasku wody, opublikowany pod pseudonimem Andrzej Jawień w Tygodniku Powszechnym (nr 19/50). 4 maja 1951 Studencki „chórek” Wojtyły śpiewa po raz pierwszy gregoriańską Missa de Angelis. 23 lipca 1951 W wieku 84 lat umiera książę metropolita krakowski, kardynał Adam Sapieha. 1 września 1951 Arcybiskup Eugeniusz Baziak udziela księdzu Wojtyle urlopu naukowego na przygotowanie rozprawy habilitacyjnej. Pozostając nadal duszpasterzem akademickim u św. Floriana odprawia Msze święte w kościele św. Katarzyny na krakowskim Kazimierzu a mieszka przy ul. Kanoniczej 19. 23 sierpnia – 1 września 1953 Pierwsza wyprawa kajakowa Środowiska księdza Wojtyły. Październik 1953 Rozpoczyna wykłady z etyki społecznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. 30 listopada – 3 grudnia 1953 Rada Wydziału Teologicznego UJ jednogłośnie przyjmuje jego rozprawę habilitacyjną pt. Próba opracowania etyki chrześcijańskiej wg systemu Maxa Schelera. Styczeń 1954 Zatwierdzenie habilitacji. Październik 1954 Po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego na UJ prowadzi wykłady dla studentów trzech seminariów (Krakowskiego, Śląskiego i Częstochowskiego). Ks. Wojtyła wykłada dla słuchaczy IV i V roku katolicką etykę społeczną. 12 października 1954 Ksiądz doktor habilitowany Karol Wojtyła zostaje zatrudniony na KUL. Rok akademicki 1954 – 1955 Prowadzi wykłady na Wydziale Filozoficznym z historii doktryn etycznych na temat Akt i przeżycie etyczne (analiza etyki filozoficznej Maxa Schelera, Immanuela Kanta i Tomasza z Akwinu). 19 listopada 1954 Turyście Karolowi Wojtyle zostaje przyznana Odznaka Turystyki Pieszej. Wycieczki górskie, a także szlakami wodnymi, łączy z duszpasterstwem młodzieży. 28 – 30 maja 1955 Uczestniczy w międzynarodowym spływie kajakowym na Dunajcu. Rok akademicki 1955 – 1956 Wykłady Wojtyły na KUL: Dobro i wartość (analiza etyki Platona, Arystotelesa, św. Augustyna, św. Tomasza z Akwinu, I. Kanta i M. Schelera). 5 – 10 marca 1956 Głosi u św. Floriana w Krakowie doroczne rekolekcje akademickie. Rok akademicki 1956 – 1957 Wykłady Wojtyły na KUL na temat „Zagadnienia normy i szczęścia” (w konfrontacji z etyką filozoficzną Davida Hume’a i Jeremy Banthama). 1 grudnia 1956 Karol Wojtyła otrzymuje stały etat w katedrze etyki KUL i jest oficjalnie zastępca profesora oraz prowadzi seminarium aspiranckie. Rok akademicki 1957 – 1958 Wykłady Wojtyły koncentrują się wokół etyki seksualnej i są kontynuowane w roku akademickim 1958-1959. Listopad 1957 Poetycki cykl Wojtyły, Kamieniołom, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”. Styczeń – kwiecień 1958 Prowadzi w kościele Felicjanek serię konferencji duchowych dla środowiska lekarskiego w Krakowie. Równocześnie kontynuuje druk Elementarza etycznego w Tygodniku Powszechnym gdzie pod pseudonimem Andrzej Jawień ukazuje się nowy cykl poezji Wojtyły Profile Cynerejczyka. 4 lipca 1958 Ksiądz Karol Wojtyła mianowany przez papieża Piusa XII biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej i zostaje najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. 28 września 1958 Konsekracja biskupia Karola Wojtyły w katedrze na Wawelu. 25 stycznia 1959 Papież Jan XXIII ogłasza zwołanie II Soboru Watykańskiego. 30 grudnia 1959 Wojtyła pisemnie przedstawia komisji przygotowującej Vaticanum Secundum tekst o kryzysie humanizmu. 1960 Wydawnictwo KUL publikuje książkę Karola Wojtyły Miłość i odpowiedzialność. Grudzień 1960 W Znaku ukazuje się sztuka Przed sklepem jubilera, opublikowana pod pseudonimem. Rok akademicki 1960 – 1961 Ostatnie wykłady Wojtyły traktują o Teorii i metodologii etyki. 16 lipca 1962 Po śmierci arcybiskupa Eugeniusza Baziaka zostaje wikariuszem kapitulnym, czyli tymczasowym zarządcą archidiecezji krakowskiej. W tym samym roku wyjeżdża na Sobór Watykański II. Jest jednym z najbardziej aktywnych polskich biskupów. 11 października 1962 II Sobór Watykański zostaje otwarty. 7 listopada 1962 Biskup Wojtyła wypowiada się na Soborze na temat reformy liturgicznej. 21 listopada 1962 Zabiera głos w czasie soborowej debaty o Objawieniu. 3 czerwca 1963 Umiera Jan XXIII, a 21 czerwca jego miejsce zajmuje papież Paweł VI. Jesień 1963 Biskup Wojtyła włącza się do soborowej debaty o Kościele jako ludzie Bożym. Listopad 1963 Zostaje opublikowany w Znaku (11/1963) obszerny poemat Kościół: Pasterze i źródła, poetycki zapis z I sesji Soboru. 5 – 15 grudnia 1963 Wojtyła udaje się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej wraz z kilkudziesięcioma innymi uczestnikami Soboru. 30 grudnia 1963 Papież Paweł VI mianuje Karola Wojtyłę arcybiskupem metropolitą krakowskim. 8 marca 1964 Karol Wojtyła zostaje wprowadzony na urząd arcybiskupa Krakowa. Marzec 1964 Pierwszy list pasterski arcybiskupa Wojtyły podkreśla odpowiedzialność świeckich. Maj 1964 Esej Wojtyły, Rozważania o ojcostwie, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”. 25 września 1964 Na III sesji Soboru wypowiada się na temat wolności religijnej. 8 października 1964 Zabiera głos w soborowej debacie na temat powołania świeckich. 21 października 1964 Arcybiskup Wojtyła wypowiada się na temat dialogu Kościoła ze światem i konieczności uwzględnienia zróżnicowanej sytuacji wiernych w różnych krajach. 8 grudnia 1964 Wygłasza w kościele Mariackim jedno z wielu swoich sprawozdań dla mieszkańców Krakowa na temat Soboru. Styczeń – kwiecień 1965 Arcybiskup Wojtyła pracuje w Ariccia i Rzymie w podkomisji przygotowującej soborowy dokument „O Kościele w świecie współczesnym”. Luty 1965 Wojtyła pisze w Tygodniku Powszechnym artykuł: Sobór a praca teologów. Kwiecień 1965 W następnym artykule w Tygodniku Powszechnym arcybiskup Wojtyła podkreśla konieczność spojrzenia na Sobór od wewnątrz. 7 maja 1965 Arcybiskup Wojtyła ustanawia doroczny archidiecezjalny Dzień Chorych. Czerwiec 1965 Cykl poetycki Wojtyły, Wędrówka do miejsc świętych, opublikowany pod pseudonimem w „Znaku”. 22 września 1965 Arcybiskup Wojtyła wypowiada się na Soborze na temat odpowiedzialności wynikającej z wolności religijnej. 28 września 1965 Wojtyła przemawia na Soborze na temat chrześcijańskiego rozumienia „świata” i o problemie współczesnego ateizmu. 18 listopada 1965 Ogłoszenie orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. 1966 Obchody milenium chrześcijaństwa. Kwiecień 1966 Milenijny poemat Wojtyły, Wigilia wielkanocna 1966, opublikowany pod pseudonimem w Znaku. 28 czerwca 1967 Karol Wojtyła zostaje kardynałem decyzją papieża Pawła VI. 31 sierpnia 1967 Komunistyczne władze Polski zamykają Teatr Rapsodyczny. 14 października 1967 Kardynał Wojtyła inauguruje prace ziemne pod budowę kościoła Arka Pana w Nowej Hucie. Luty 1968 Komisja krakowskich teologów przedstawia papieżowi Pawłowi VI memorandum Podstawy nauki Kościoła o zasadach życia małżeńskiego. 1969 Osoba i czyn Wojtyły zostaje wydana przez Polskie Towarzystwo Teologiczne. Sierpień – wrzesień 1969 Kardynał Wojtyła podróżuje po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Jesień 1969 Wojtyła powołuje archidiecezjalny Instytut Teologii Rodziny. 11-28 października 1969 Kardynał Wojtyła bierze udział w Synodzie Biskupów w Rzymie. 1969 Wojtyła pisze U podstawy odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II. 16 – 17 grudnia 1970 Na KUL toczy się dyskusja nad Osobą i czynem Wojtyły. 30 września – 6 listopada 1971 Wojtyła uczestniczy w Synodzie Biskupów, poświęconym posłudze kapłańskiej i sprawiedliwości w świecie. 24 grudnia 1971 Kardynał Wojtyła odprawia pierwszą pasterkę pod gołym niebem w Nowej Hucie-Mistrzejowicach. 8 maja 1972 Rozpoczyna się Synod Archidiecezji Krakowskiej. 16 sierpnia 1972 Kardynał Wojtyła odprawia mszę świętą w obozowisku na Błyszczu, „górze Tabor” ruchu oazowego. Luty 1973 Wojtyła reprezentuje polski Kościół na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Melbourne w Australii. 16 kwietnia 1974 Kardynał Wojtyła rzuca wyzwanie czechosłowackim władzom komunistycznym, wygłaszając przemówienie na pogrzebie kard. Stefana Trochty w Litomierzycach. 17 – 24 kwietnia 1974 Uczestniczy w międzynarodowym kongresie tomistycznym w Rzymie, Neapolu i Fossanova. 27 września – 26 października 1974 Pełni funkcję relatora na Synodzie Biskupów na temat ewangelizacji. Maj 1975 Cykl poetycki Wojtyły, Rozważanie o śmierci, opublikowany pod pseudonimem w Znaku. 7 – 13 marca 1976 Kardynał Wojtyła głosi rekolekcje wielkopostne dla papieża Pawła VI i Kurii Rzymskiej. 23 lipca – 11 września 1976 Udaje się do Stanów Zjednoczonych na Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Filadelfii. 15 maja 1977 Kardynał Wojtyła konsekruje kościół Arka Pana w Nowej Hucie. 30 września – 29 października 1977 Uczestniczy w Synodzie Biskupów, poświęconym katechizacji. 25 maja 1978 Kardynał Wojtyła broni podstawowych praw człowieka w obecności kilkudziesięciu tysięcy wiernych podczas dorocznej krakowskiej procesji Bożego Ciała. 6 sierpnia 1978 Umiera Paweł VI. 12 sierpnia zostaje pochowany w Bazylice św. Piotra. 26 sierpnia 1978 Kolegium kardynalskie wybiera na papieża Albino Lucianiego, który przybiera bezprecedensowe podwójne imię Jan Paweł I i odmawia włożenia tiary papieskiej podczas mszy inauguracyjnej 3 września. 28 września 1978 Kardynał Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi ze Środowiska świętuje dwudziestolecie biskupstwa. 28/29 września 1978 W nocy umiera Jan Paweł I. 30 września – 2 października 1978 Kardynał Wojtyła pisze swój ostatni wiersz Stanisław. 8 października 1978 Wygłasza kazanie podczas mszy za Jana Pawła I w Rzymie, podkreślając, iż miłość do Chrystusa to najważniejszy wymóg stawiany papieżowi. 13 października 1978 Najbliższy przyjaciel Wojtyły w Rzymie, biskup Andrzej Deskur, doznaje wylewu. 14 października 1978 Rozpoczyna się kolejne konklawe. 16 października 1978 Po raz pierwszy od 1522 r. papieżem nie zostaje wybrany Włoch, lecz Polak – Karol Wojtyła, który przybiera imię Jan Paweł II i wbrew przyjętemu zwyczajowi przemawia do tłumu na placu św. Piotra i jako biskup Rzymu czyni to w języku włoskim. 22 października 1978 Papież Jan Paweł II uroczyście inauguruje swój pontyfikat. Na placu św. Piotra Jan Paweł II wypowiada słowa stanowiące motyw przewodni pontyfikatu: „Nie bójcie się, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi i Jego zbawczej władzy! Otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokich dziedzin kultury, cywilizacji, rozwoju!”. 29 października 1978 Odwiedza sanktuarium maryjne w Mentorelli. Październik 1978 KGB i Komitet Centralny KPZR zlecają wykonanie analiz wyboru Karola Wojtyły na urząd papieski. Listopad 1978 Na Litwie powstaje Komitet Obrony Praw Ludzi Wierzących. 5 listopada 1978 Jan Paweł odwiedza sanktuaria świętych patronów Włoch, Franciszka z Asyżu i Katarzyny Sieneńskiej. 12 listopada 1978 Papież Jan Paweł II obejmuje we władanie swoją rzymską katedrę, bazylikę św. Jana na Lateranie. 20 listopada 1978 Spotyka się z kardynałem Josifem Slipym, głową prześladowanego Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie. 2 grudnia 1978 Apeluje o wolność religijną dla wszystkich w trzydziestą rocznicę proklamowania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. 3 grudnia 1978 Jan Paweł II dokonuje pierwszej wizytacji parafii w Rzymie. 23 grudnia 1978 Jan Paweł II wysyła kard. Antonia Samorč jako mediatora w konflikcie granicznym w rejonie kanału Beagle między Argentyną i Chile. 29 grudnia 1978 Mianuje Franciszka Macharskiego swoim następcą w archidiecezji krakowskiej i udziela mu sakry biskupiej. 24 stycznia 1979 Minister spraw zagranicznych ZSRR, Andriej Gromyko, składa wizytę papieżowi. 28 stycznia 1979 Pierwsza podróż ewangelizacyjna: Dominikana – Meksyk – Bahama. Wygłasza przemówienie na III Konferencji Generalnej Rady Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Puebli w Meksyku. 25 lutego 1979 Jan Paweł II udziela ślubu córce rzymskiego zamiatacza ulic. 2 marca 1979 Papież podejmuje działanie na rzecz wzmocnienia katolicyzmu w Czechosłowacji w liście dotyczącym oporu religijnego wobec tyranii. 4 marca 1979 Pierwsza encyklika Jana Pawła II, Redemptor hominis: Odkupiciel człowieka. 19 marca 1979 Papieski list do ukraińskiego kard. Josipa Slipego zapowiada obchody tysiąclecia chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej w 1988 roku i broni zasady powszechnej wolności religijnej. 8 kwietnia 1979 Ogłasza pierwszy list do wszystkich kapłanów Kościoła na Wielki Czwartek. 30 kwietnia 1979 Arcybiskup Agostino Casaroli zostaje mianowany Sekretarzem Stanu Stolicy Apostolskiej. 2 – 10 czerwca 1979 Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Polski. 2 czerwca w homilii na Placu Zwycięstwa Papież wzywa: „Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Orędzie niepodległości duchowej Jan Paweł II głosi w Gnieźnie, Częstochowie, Krakowie i Oswięcimiu. 30 czerwca 1979 Podczas swego pierwszego konsystorza Jan Paweł II mianuje czternastu nowych kardynałów. 5 września 1979 Papież rozpoczyna czteroletni cykl audiencji generalnych poświęconych teologii ciała. 29 września – 1 października 1979 Pierwsza w historii papieska pielgrzymka do Irlandii. 1 – 8 października 1979 Papież udaje się w swą pierwszą pielgrzymkę do Stanów Zjednoczonych. 2 października 1979 Jan Paweł II przemawia na 34 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. 16 października 1979 Adhortacja apostolska Catechesi tradendae stanowi ukoronowanie Synodu Biskupów z roku 1977. 5 listopada 1979 Papież zwołuje kolegium kardynalskie na pierwsze od 400 lat posiedzenie konsultacyjne. 10 listopada 1979 Jan Paweł II wzywa do ponownego zbadania sprawy Galileusza. 13 listopada 1979 Przywództwo radzieckie zatwierdza plan „działań przeciwko polityce Watykanu w stosunku do państw socjalistycznych”. 26 listopada 1979 Mahmet Ali Agca grozi, że zabije Jana Pawła II. 29 – 30 listopada 1979 Jan Paweł II składa wizytę w Stambule patriarsze ekumenicznemu Dimitriosowi I. 15 grudnia 1979 Kongregacja Nauki Wiary oświadcza, iż ks. Hansa Künga nie można uznać za teologa katolickiego; Jan Paweł II wygłasza na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim przemówienie na temat znaczenia teologii dla profetycznego posłannictwa Kościoła. 28 grudnia 1979 Jan Paweł mianuje arcybiskupem Mediolanu Carla Marię Martiniego SJ, rektora Papieskiego Uniwersytetu Gregorianum. 14 – 31 stycznia 1980 Synod partykularny Kościoła holenderskiego. 24 lutego 1980 List Jana Pawła II na temat Eucharystii, Dominicae Cenae. 24 – 27 marca 1980 W Rzymie zbiera się Synod ukraińskich biskupów greckokatolickich. 5 kwietnia 1980 Rozpoczęcie wydawania raz w miesiącu polskiej edycji L’Osservatore Romano. 6 kwietnia 1980 Pisze list do Kościoła na Węgrzech, wzywający do ożywienia katolicyzmu. 2 – 12 maja 1980 Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Afryki. Msza w Kinszasie zgromadziła milion ludzi. 30 maja – 2 czerwca 1980 Pierwsza wizyta duszpasterska Papieża we Francji. 2 czerwca 1980 Przemawia na forum UNESCO. 30 czerwca – 12 lipca 1980 Pierwsza pielgrzymka duszpasterska Jana Pawła II do Brazylii. Papież ponownie odrzuca marksizujący radykalizm teologiczny: „Kościół ubogich nie chce służyć wywoływaniu napięć i wzniecaniu walk między ludźmi”. 16 – 19 sierpnia 1980 Pierwsze seminarium dla fizyków w Castel Gandolfo. 1 września 1980 Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej skierowany do sygnatariuszy Aktu Końcowego KBWE. 26 września – 25 października 1980 Synod Biskupów poświęcony zadaniom rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym; jego ukoronowaniem będzie adhortacja apostolska Familiaris consorito, ogłoszona 22 listopada 1981 roku. 15 – 19 listopada 1980 Pierwsza wizyta duszpasterska Jana Pawła II w Niemczech przemówieniu do przedstawicieli kościoła ewangelickiego Jan Paweł II porównał się do Lutra: „Reformator kilka wieków temu przybył do Rzymu jako pielgrzym, a dziś biskup Rzymu przybywa jako pielgrzym do duchowych spadkobierców Marcina Lutra”. 30 listopada 1980 Druga encyklika Jana Pawła II, Dives in misericordia. 14 – 31 sierpnia 1980 Strajk w Stoczni Gdańskiej powołuje do życia związek zawodowy Solidarność. 20 sierpnia 1980 Przesłania Jana Pawła II do przywódców Kościoła w Polsce popierają postulaty strajkujących. 27 sierpnia 1980 Konferencja Episkopatu Polski popiera apel strajkujących o utworzenie niezależnych związków zawodowych. 24 października – 10 listopada 1980 Kryzys wokół rejestracji Solidarności. 5 grudnia 1980 Rząd sowiecki wstrzymuje planowaną inwazję Układu Warszawskiego na Polskę. 16 grudnia 1980 Jan Paweł II pisze do Leonida Breżniewa w obronie suwerenności Polski. „Wydarzenia mające miejsce w Polsce w ostatnich miesiącach zostały wywołane nieuchronną koniecznością gospodarczej przebudowy kraju, co wymaga równocześnie przebudowy moralnej opartej na świadomym zaangażowaniu, w duchu solidarności, wszystkich sił całego społeczeństwa.” 31 grudnia 1980 List apostolski Egregiae virtutis ogłasza Cyryla i Metodego współpatronami Europy. 5-18 stycznia 1981 Ojciec Święty przyjmuje w Watykanie delegację Solidarności. 31 stycznia 1981 Jan Paweł II mianuje Jean-Marie Lustigera arcybiskupem Paryża. 16 – 27 lutego 1981 Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła do Azji. W Manili Papież mówi, że kościół katolicki uznaje wszystkie elementy prawdy i dobra zawarte w hinduizmie, buddyzmie i islamie. Marzec 1981 Kryzys bydgoski wzbudza niepokoje w Polsce; nasilenie ataków prasy sowieckiej na Jana Pawła II. 9 maja 1981 Powołanie Papieskiej Rady do spraw Rodziny. 13 maja 1981 Papież Jan Paweł II zostaje postrzelony na placu św. Piotra, w czasie jazdy papamobile, pośród tłumu wiernych. Dosięgły go trzy kule. Konieczna była natychmiastowa operacja. Młody Turek Mehmet Ali Agca został ujęty. Należał do faszyzującej organizacji Szare Wilki; do dziś nie wiadomo, czyim był narzędziem. 28 maja 1981 W Warszawie umiera kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski. 3 czerwca 1981 Jan Paweł II wraca do Watykanu z kliniki Gemelli. 20 czerwca 1981 Jan Paweł wraca do kliniki Gemelli z powodu infekcji wirusowej. 7 lipca 1981 Józef Glemp zostaje prymasem Polski. 22 lipca 1981 Mehmet Ali Agca uznany za winnego i skazany na dożywocie po trzydniowym procesie w Rzymie. 14 sierpnia 1981 Jan Paweł II opuszcza klinikę Gemelli i po uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej udaje się na rekonwalescencję do Castel Gandolfo. 5 września 1981 Otwarcie I Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. 14 września 1981 Laborem exercens, pierwsza społeczna encyklika Jana Pawła. 25 września 1981 Oficjalny pisemny werdykt w procesie Agcy sugeruje istnienie spisku na życie Papieża. 5 października 1981 Jan Paweł II wyznacza osobistego delegata do zarządzania Towarzystwem Jezusowym. 18 października 1981 Generał Wojciech Jaruzelski zostaje I sekretarzem PZPR. 25 listopada 1981 Kardynał J. Ratzinger zostaje mianowany prefektem Kongregacji Nauki Wiary. 8 grudnia 1981 Jan Paweł II poświęca ikonę Maryi, Matki Kościoła – pierwszy wizerunek Maryjny na placu św. Piotra. 12 – 13 grudnia 1981 Generał Jaruzelski ogłasza w Polsce stan wojenny i wydaje nakaz internowania tysięcy działaczy „Solidarności”. Papież mówi na placu św. Piotra: „Nie może być przelewana polska krew, bo przelano jej zbyt wiele, zwłaszcza w czasie ostatniej wojny. Trzeba uczynić wszystko, aby w pokoju budować przyszłość ojczyzny”. 18 grudnia 1981 List papieski do gen. Jaruzelskiego: Papież nalega na położenie kresu przemocy i rozpoczęcie narodowego dialogu. 1 stycznia 1982 Przesłanie Jana Pawła na doroczny Światowy Dzień Pokoju potępia „fałszywy pokój” totalitaryzmu. 27 lutego 1982 Spotkanie prowincjałów jezuickich z Janem Pawłem. Maj-czerwiec 1982 Wizyty papieskie w Wielkiej Brytanii i Argentynie podczas wojny o Falklandy/Malwiny. 13 maja 1982 Jan Paweł II odwiedza sanktuarium maryjne w Fatimie w pierwszą rocznicę zamachu. 7 czerwca 1982 Spotkanie Jana Pawła z Prezydentem Reaganem w Watykanie. 10 października 1982 Papież Jan Paweł II kanonizuje bł. Maksymiliana Kolbego jako męczennika. 28 listopada 1982 Jan Paweł nadaje status prałatury personalnej Opus Dei. Papież przyjmuje Dalajlamę, duchowego przywódcę buddystów tybetańskich. 18-19 stycznia 1983 Konsultacje watykańskie w sprawie szkicu listu pasterskiego biskupów USA na temat broni atomowej. 25 stycznia 1983 Konstytucja apostolska Sacrae disciplinae leges promulguje nowy Kodeks Prawa Kanonicznego; konstytucja apostolska Divinus perfectionis magister wprowadza poprawki w procedurze procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego. 2 lutego 1983 Podczas drugiego konsystorza Jan Paweł mianuje osiemnastu nowych kardynałów. 24 lutego 1983 Narada kryzysowa w Watykanie na temat ryzyka związanego z papieską pielgrzymką do Nikaragui. 2-10 marca 1983 Jan Paweł odwiedza Amerykę Środkową. 25 marca 1983 Inauguracja Świętego Roku Odkupienia. 16-23 czerwca 1983 Druga Pielgrzymka Jana Pawła do Polski. W Częstochowie w kazaniu do młodzieży zapewnia: „Wiem o waszych cierpieniach, o waszej trudnej młodości, o poczuciu krzywdy i poniżenia, o jakże często odczuwanym braku perspektyw na przyszłość”. Ostatniego dnia wizyty spotyka się z Lechem Wałęsą. 22 lipca 1983 Generał Jaruzelski oficjalnie znosi stan wojenny w Polsce. Sierpień 1983 Pierwsze, odbywające się w cyklu dwuletnim, międzynarodowe seminarium humanistyczne w Castel Gandolfo. 2 września 1983 W Rzymie rozpoczyna obrady 33. Kongregacja Generalna Towarzystwa Jezusowego. 29 września-29 października 1983 Synod Biskupów o pokucie i pojednaniu w misji Kościoła; prace Synodu zostaną ukoronowane adhortacją apostolską Reconciliatio et paenitentia, ogłoszoną 2 grudnia 1984. 5 października 1983 Lech Wałęsa otrzymuje pokojową nagrodę Nobla. 31 października 1983 List Papieża do kard. Johannesa Willebrandsa, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, z okazji 500-lecia urodzin Marcina Lutra. 16 listopad 1983 Jan Paweł II przesyła osobisty list do przywódcy chińskiego Deng Xiaopinga, prosząc o bezpośredni kontakt z rządem chińskim. 27 grudnia 1983 Jan Paweł II odwiedza Mehmeta Ali Agcę w rzymskim więzieniu Rebibbia. Po rozmowie z nim Jan Paweł II mówi: „Pan dał mi, a myślę, że nie tylko mnie, ale także jemu, łaskę, byśmy się spotkali ludzie i bracia”. 10 stycznia 1984 Ustanowienie pełnych stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Stanami Zjednoczonymi. 26 stycznia 1984 Jan Paweł mianuje Johna J. O’Connora arcybiskupem Nowego Jorku. 11 lutego 1984 Salvifici doloris, list apostolski o chrześcijańskim sensie cierpienia. 8 kwietnia 1984 Kard. Bernardin Gantin zostaje mianowany prefektem Kongregacji Biskupów; kardynał Roger Etchegaray obejmuje stanowisko przewodniczącego Papieskiej Rady Iustitia et Pax. 2 – 12 maja 1984 Druga papieska pielgrzymka do Azji. 12 czerwca 1984 Przemówienie Jana Pawła do Światowej Rady Kościołów w Genewie. 6 sierpnia 1984 Kongregacja Nauki Wiary ogłasza Instrukcję o niektórych aspektach teologii wyzwolenia. 9-21 września 1984 Pierwsza pielgrzymka pasterska Jana Pawła do Kanady. W Montrealu Papież spotkał się z ponad dwoma tysiącami dzieci w wieku 10-12 lat. 10-13 października 1984 Pielgrzymka do Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej (Dominikana i Portoryko) 19 października 1984 Ksiądz Jerzy Popiełuszko zostaje zamordowany przez Służbę Bezpieczeństwa. 4 grudnia 1984 Joaquin Navarro-Valls mianowany dyrektorem Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej. 26 stycznia – 6 lutego 1985 Pielgrzymka do Wenezueli, Ekwadoru, Peru, Trynidadu i Tobago 27 lutego 1985 Sowiecki minister spraw zagranicznych Andrej Gromyko próbuje wciągnąć Jana Pawła II w kampanię przeciwko amerykańskiej inicjatywie obrony strategicznej. 31 marca 1985 List apostolski Jana Pawła II do młodych całego świata. Jan Paweł II ustanawia Międzynarodowy Dzień Młodzieży 29 kwietnia 1985 Zakończenie zasadniczej reorganizacji Kurii Rzymskiej, rozpoczętej w 1984 roku. 11-21 maja 1985 Podróż do Holandii, Luksemburga i Belgii 27 maja 1985 Podczas trzeciego konsystorza Jan Paweł II mianuje 28 kardynałów. 2 czerwca 1985 „Slavorum apostoli” – czwarta encyklika Jana Pawła II. 24 czerwca 1985 Komisja Stolicy Apostolskiej ds. Stosunków Religijnych z Judaizmem wydaje dokument Żydzi i judaizm w głoszeniu słowa Bożego i katechezie Kościoła katolickiego (Wskazówki do właściwego przedstawiania tych zagadnień). 28 czerwca 1985 W dwudziestą piątą rocznicę powstania Sekretariatu Jedności Chrześcijan Jan Paweł oświadcza, że zaangażowanie Kościoła rzymskokatolickiego na rzecz ekumenizmu jest „nieodwołalne”. 8 – 19 sierpnia 1985 Pielgrzymka do Togo, Wybrzeża Kości Słoniowej, Kamerunu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Kenii i Maroka 19 sierpnia 1985 Jan Pawłem II przemawia do 80 tysięcy młodych muzułmanów w Casablance. 8 września 1985 Wizyta w Liechtensteinie 28 października 1985 Jan Paweł przemawia do Międzynarodowego Katolicko-Żydowskiego Komitetu Łączności z okazji dwudziestej rocznicy ogłoszenia Nostra aetate, Deklaracji II Soboru Watykańskiego o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich. 24 listopada – 8 grudnia 1985 Nadzwyczajny Synod Biskupów dla uczczenia dwudziestej rocznicy II Soboru Watykańskiego. 31 stycznia – 11 lutego 1986 Jan Paweł odwiedza Indie. Między innymi jeden z przytułków dla najuboższych prowadzonych przez Matką Teresę z Kalkuty. 22 marca 1986 Kongregacja Nauki Wiary ogłasza Instrukcję o chrześcijańskiej wolności i wyzwoleniu. 13 kwietnia 1986 Jan Paweł II przemawia do wspólnoty żydowskiej w rzymskiej Synagodze. Mówi: „Jesteście naszymi braćmi umiłowanymi i w pewien sposób można by powiedzieć: naszymi starszymi braćmi”. 18 maja 1986 Dominum et Vivificantem, piąta encyklika Jana Pawła. 30 czerwca 1986 Wymiana korespondencji między Janem Pawłem II arcybiskupem Robertem Runcie’em i kardynałem Johannesem Willebrandsem wskazuje na poważne trudności w kontynuacji dialogu katolicko-anglikańskiego. 1-8 lipca 1986 Papieska pielgrzymka do Kolumbii i na Wyspy św. Łucji 6 września 1986 Apel wystosowany do mieszkańców Europy, Jan Paweł II wzywa do jedności i pokoju 1 października 1986 Papież podpisuje dokument Kongregacji Nauki Wiary O duszpasterstwie osób homoseksualnych 4-7 października 1986 Trzecia papieska pielgrzymka do Francji. 27 października 1986 Spotkanie światowych przywódców religijnych podczas Światowego Dnia Modlitw o Pokój w Asyżu z udziałem 47 delegacji kościołów chrześcijańskich i 13 religii niechrześcijańskich 18 listopada – 1 grudnia 1986 Najdłuższa pielgrzymka prowadzi Jana Pawła do Bangladeszu, Singapuru, Fidżi, Nowej Zelandii, Australii i na Seszele. 27 grudnia 1986 Papieska Komisja Iustitia et Pax wydaje dokument: W służbie wspólnocie ludzkiej – Etyczne podejście do zagadnienia długu międzynarodowego. 13 stycznia 1987 Papież Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie generała Wojciecha Jaruzelskiego. 20 lutego 1987 Papież przyjmuje Muzeyyen Agcę, matkę Mehmeta Ali Agcy. 25 marca 1987 Redemptoris Mater, szósta encyklika. 31 marca – 13 kwietnia 1987 Podróż do Urugwaju, Chile, Argentyny 30 kwietnia – 4 maja 1987 Wizyta w RFN i beatyfikacja s. Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein, męczenniczki z Auschwitz (1 maja) 5 czerwca 1987 Ogłasza list apostolski do biskupów litewskich z okazji 600-lecia chrztu Litwy. 7 czerwca 1987 Ojciec Święty inauguruje Rok Maryjny, zakończony 15 sierpnia 1988. 8 – 14 czerwca 1987 Trzecia papieska pielgrzymka do Polski. W przemówieniu na Zamku Królewskim Jan Paweł II akcentuje „podmiotowość człowieka i narodu”. Na Westerplatte przypomina młodzieży o zagrożeniach, jakie niesie klimat relatywizmu. 25 czerwca 1987 Papieska audiencja dla prezydenta Austrii Kurta Waldheima wywołuje konflikt ze światowymi przywódcami żydowskimi oraz staje się pretekstem do specjalnych konsultacji. 8 – 14 lipca 1987 Jan Paweł spędza wakacje na wędrówkach po Dolomitach. 10 – 21 września 1987 Druga papieska pielgrzymka do Stanów Zjednoczonych i Kanady (papież spotyka się z chorymi na AIDS). 1 – 30 października 1987 Synod Biskupów obraduje nad powołaniem i posłannictwem świeckich w Kościele i w świecie; prace Synodu zostaną podsumowane w adhortacji apostolskiej Christifideles laici ogłoszonej 30 grudnia 1988. 3 – 7 grudnia 1987 Patriarcha ekumeniczny Dimitrios I przybywa z pielgrzymką do Rzymu i spotyka się z Papieżem. 22 grudnia 1987 Przemówienie bożonarodzeniowe Jana Pawła do Kurii Rzymskiej podkreśla pierwszeństwo apostolstwa nad urzędem. 30 grudnia 1987 Sollicitudo rei socialis, ukazuje się druga społeczna encyklika Jana Pawła. 25 stycznia 1988 List apostolski Euntes in mundum dla uczczenia tysiąclecia chrztu Rusi Kijowskiej. 14 lutego 1988 Orędzie milenijne Jana Pawła do katolików ukraińskich, Magnum Baptismi donum, sławi wierność grekokatolików w obliczu prześladowań. 7 – 19 maja 1988 Pielgrzymka do Urugwaju, Boliwii, Peru i Paragwaju. 21 maja 1988 W Watykanie rozpoczyna działalność schronisko dla bezdomnych. 7 czerwca 1988 Jan Paweł II pisze osobisty list do Michaiła Gorbaczowa, będący sygnałem otwarcia na szeroki dialog; list ten wręcza na Kremlu 13 czerwca kard. Casaroli. 14 czerwca 1988 Papież przyjmuje na audiencji Dalajlamę 19 czerwca 1988 Kanonizacja 117 męczenników wietnamskich. 23 – 27 czerwca 1988 Papieska wizyta w Austrii 28 czerwca 1988 Jan Paweł mianuje 24 kardynałów podczas czwartego konsystorza i ogłasza konstytucję apostolską Pastor Bonus, dokonującą reorganizacji Kurii Rzymskiej. 30 czerwca 1988 Arcybiskup Marcel Lefebvre nielegalnie wyświęca czterech biskupów i automatycznie ściąga na siebie ekskomunikę. 15 sierpnia 1988 List apostolski Mulieris dignitatem o godności i powołaniu kobiety. Jan Paweł II gani przejmowanie przez kobiety męskich wzorów zachowań, sprzeczne z ich powołaniem macierzyńskim. 10 – 19 września 1988 Podróż do Afryki (Zimbabwe, Botswana, Lesotho i Mozambik) 8 – 11 października 1988 Wystąpienie w Parlamencie Europejskim i Trybunale Praw Człowieka (w trakcie pielgrzymki do Francji, 6 lutego 1989 Jan Paweł II przyjmuje prof. A. Sacharowa, laureata Pokojowej Nagrody Nobla. 8 – 11 marca 1989 Nadzwyczajne spotkania konsultacyjne pomiędzy arcybiskupami Stanów Zjednoczonych i przedstawicielami Watykanu. 20 kwietnia 1989 Spotkanie z delegacją NSZZ „Solidarność” i z Lechem Wałęsą 28 kwietnia – 6 maja 1989 Kolejna afrykańska podróż (Madagaskar, Reunion, Zambia, Malawi) 27 maja 1989 Audiencja prezydenta George’a Busha 1 – 10 czerwca 1989 Pierwsza w historii papieska pielgrzymka do krajów skandynawskich: Norwegii, Islandii, Finlandii, Danii i Szwecji. 17 lipca 1989 Wznowienie stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską i Polską. 19 – 21 sierpnia 1989 Wizyta w Hiszpanii, papież bierze udział w Światowym Dniu Młodzieży w Santiago de Compostela. 20 sierpnia 1989 Jan Paweł wygłasza kazanie na zakończenie II Światowego Dnia Młodzieży w Santiago de Compostela, w Hiszpanii. Wrzesień 1989 Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie arcybiskupa Canterbury Roberta Runcie 6 – 16 października 1989 Piąta pielgrzymka Jana Pawła II do Azji: Korei Południowej, do Indonezji i na Mauritius, podczas której Papież zwraca się za pośrednictwem radia do Chin z prośbą o nowe otwarcie. 20 października 1989 Watykańska audiencja dla premiera Tadeusza Mazowieckiego, pierwszego niekomunistycznego premiera 12 listopada 1989 Papież kanonizuje Brata Alberta – Adama Chmielowskiego i Agnieszkę Czeską. 24 listopada 1989 List otwarty kardynała Frantiśka Tomaśka zdecydowanie stawia Kościół w Czechosłowacji po stronie „aksamitnej rewolucji”. 1 grudnia 1989 Jan Paweł II przyjmuje w Watykanie Michaiła Gorbaczowa. Papież wyraża nadzieję, że władze ZSRR zagwarantują „wszystkim wierzącym możliwości pełnego korzystania z wolności religijnej, która jest fundamentem wszystkich innych wolności”. 12 – 17 stycznia 1990 Konsultacje pomiędzy przedstawicielami Kościoła rzymskokatolickiego i rosyjskiego prawosławia w Moskwie nie przynoszą rozwiązania problemu odradzającego się Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie. 25 stycznia – 1 lutego 1990 Podróż do krajów afrykańskich: Republiki Zielonego Przylądka, Mali, Gwinei-Bissau, Burkina Faso i do Czadu Luty – kwiecień 1990 Wznowienie stosunków dyplomatycznych z Węgrami, ZSRR i Czechosłowacją 15 marca 1990 Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i ZSRR. 21 – 22 kwietnia 1990 Pielgrzymka do Czechosłowacji. Maj 1990 Wznowienie stosunków dyplomatycznych z Rumunią 6 – 14 maja 1990 Pielgrzymka do Meksyku. 25 – 27 maja 1990 Wizyta na Malcie 26 sierpnia 1990 Podczas modlitwy Anioł Pański Jan Paweł II przedstawia stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec kryzysu w Zatoce Perskiej. 1 – 10 września 1990 Podróż do Afryki (Tanzania, Burundi, Rwanda i Wybrzeże Kości Słoniowej) 25 września 1990 Publiczna prezentacja konstytucji apostolskiej Ex corde ecclesiae wzmacnia katolicką tożsamość uniwersytetów katolickich. 30 września – 28 października 1990 Synod Biskupów obraduje nad problemem kapłanów we współczesnym świecie. Zwieńczeniem prac Synodu jest adhortacja apostolska Pastores dabo vobis. 18 listopada 1990 Audiencja dla Michaiła Gorbaczowa 6 grudnia 1990 Wznowienie stosunków dyplomatycznych z Bułgarią 7 grudnia 1990 Ósma encyklika Redemptoris missio (zaprezentowana publicznie 22 stycznia 1991 15 stycznia 1991 Jan Paweł II wysyła listy do prezydentów Saddama Husajna i George’a Busha z prośbą o jak najszybsze rozwiązanie kryzysu w Zatoce Perskiej. 5 lutego 1991 Audiencja dla prezydenta Lecha Wałęsy 4 – 5 marca 1991 Nadzwyczajne konsultacje przedstawicieli Watykanu z patriarchami katolickich Kościołów Bliskiego Wschodu i biskupami krajów zaangażowanych w wojnę w Zatoce Perskiej. List Papieża do Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie wojny w Zatoce Perskiej. 13 kwietnia 1991 Mianowanie hierarchii Kościoła w Rosji, na Białorusi i w Kazachstanie 1 maja 1991 Ogłoszona zostaje trzecia społeczna encyklika Jana Pawła, Centesimus annus. 10 – 13 maja 1991 Podróż do Portugalii 13 kwietnia 1991 Jan Paweł II ustanawia trzy administratury apostolskie w Związku Sowieckim. 1 – 9 czerwca 1991 Czwarta wizyta duszpasterska w Polsce. 28 czerwca 1991 Na swoim piątym konsystorzu Jan Paweł powołuje 23 nowych kardynałów. 13 – 20 sierpnia 1991 Druga część pielgrzymki do Polski. Podróż na Węgry (od 17 sierpnia) 14 – 15 sierpnia 1991 Papież zwraca się do uczestników III Światowego Dnia Młodzieży (Częstochowa). 8 września 1991 Papież ogłasza dzień modlitw o pokój w Jugosławii Październik 1991 Listy do biskupów Chorwacji oraz do patriarchy Kościoła prawosławnego w Serbii 2 października 1991 Umiera patriarcha ekumeniczny Dimitrios I, a 22 października jego miejsce zajmuje patriarcha Bartłomiej I. 12 – 21 października 1991 Podróż do Brazylii 8 grudnia 1991 Apel o pokój w Jugosławii 20 grudnia 1991 Audiencja dla prezydenta Republiki Rosyjskiej Borysa Jelcyna 28 listopada – 14 grudnia 1991 W Rzymie Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Europie. 13 stycznia 1992 Stolica Apostolska uznaje niepodległość Chorwacji i Słowenii. 8 lutego 1992 Nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Stolicą Apostolską i Słowenią, Chorwacją i Ukrainą 19 – 26 lutego 1992 Podróż do Senegalu, Gambii i Gwinei. 25 marca 1992 Reorganizacja struktury Kościoła w Polsce. 13 maja 1992 Papież ogłasza, że dzień 11 lutego – święto Matki Boskiej z Lourdes – będzie corocznie obchodzony jako Światowy Dzień Chorego. 4 – 10 czerwca 1992 Podróż do Angoli, na Wyspy św. Tomasza i Książęcą. 25 czerwca 1992 Papież podpisuje nowy Katechizm Kościoła Katolickiego 15 lipca 1992 Jan Paweł II przechodzi operację usunięcia łagodnego guza jelita. 12 – 28 sierpnia 1992 Jan Paweł II przebywa w poliklinice Gemelli w Rzymie 21 września 1992 Stolica Apostolska nawiązuje stosunki dyplomatyczne z Meksykiem. 9 – 14 października 1992 Papież bierze udział w IV Konferencji Generalnej Rady Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Santo Domingo. 31 października 1992 Jan Paweł otrzymuje raport komisji papieskiej na temat Galileusza i zachęca do nowego dialogu pomiędzy nauką i religią. 7 grudnia 1992 Publiczna prezentacja Katechizmu Kościoła Katolickiego. 12 – 15 stycznia 1993 Jan Paweł II w dwóch wystąpieniach do polskich biskupów z okazji wizyt ad limina ogłasza nadejście „godziny laikatu” w polskim katolicyzmie, a także sprzeciwia się Kościołowi stronniczemu. 2 lutego 1993 Jan Paweł II pisze list do arcybiskupa Sarajewa w sprawie pogłębiającej się wojny w byłej Jugosławii 3 – 10 lutego 1993 Kolejna pielgrzymka do Afryki (Benin, Uganda, Sudan) – spotkania z nosicielami wirusa HIV i z dziećmi chorymi na AIDS 10 lutego 1993 Podczas dziesiątej pielgrzymki do Afryki w przemówieniu w Chartumie Papież potępia prześladowania chrześcijan w Sudanie. 1 marca 1993 Apel do Sekretarza Generalnego ONZ o położenie kresu wojnie na Bałkanach 9 kwietnia 1993 Jan Paweł zwraca się do sióstr karmelitanek z klasztoru obok byłego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, prosząc je o kontynuowanie modlitwy w innym miejscu. 25 kwietnia 1993 Pielgrzymka do Albanii z wyświęceniem czterech nowych biskupów. 8 – 10 maja 1993 Podczas trzydniowej pielgrzymki na Sycylię Papież krytykuje działalność mafii. 12 – 17 czerwca 1993 Podróż do Hiszpanii 17 – 24 czerwca 1993 Konsultacje przedstawicieli Kościołów rzymskokatolickiego i prawosławnego w libańskim Balamand, mające na celu likwidację podziałów ekumenicznych w okresie postkomunistycznym. 2 lipca 1993 Badania w rzymskiej klinice Gemelli 28 lipca 1993 Papież podpisuje konkordat zawarty między Polską a Stolicą Apostolską 9 – 16 sierpnia 1993 Podróż na Jamajkę, do Meksyku i USA 4 – 10 września 1993 Papieska pielgrzymka na Litwę, Łotwę i do Estonii. 12 – 15 sierpnia 1993 IV Światowy Dzień Młodzieży w Denver (w stanie Kolorado). 21 września 1993 Jan Paweł II spotyka się w Watykanie z naczelnym rabinem Izraela Meirem Lauem 5 października 1993 Dziesiąta encyklika Jana Pawła II, Veritatis splendor (podpisana 6 sierpnia). 11 -12 listopada 1993 Jan Paweł II potyka się i doznaje zwichnięcia stawu barkowego. 30 grudnia 1993 Stolica Apostolska i Izrael podpisują porozumienie o podstawowych zasadach regulujących wzajemne stosunki. 15 stycznia 1994 W dorocznym przemówieniu do korpusu dyplomatycznego Jan Paweł II krytykuje bałwochwalstwo nacjonalizmu. 23 stycznia 1994 Papież przewodniczy Światowemu Dniu Modlitwy o Pokój na Bałkanach 11 lutego 1994 Jan Paweł II ustanawia Papieską Akademię Obrony Życia 17 marca 1994 Audiencja dla premiera Izraela Icchaka Rabina 7 kwietnia 1994 W Auli Pawła VI, w obecności Papieża -koncert ku czci ofiar Holocaustu. 8 kwietnia 1994 Papież odsłania odrestaurowany fresk Sąd Ostateczny Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej 10 kwietnia – 8 maja 1994 Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Afryki obraduje w Rzymie; prace Synodu kończy adhortacja apostolska Ecclesia in Africa, ogłoszona we wrześniu 1995. 28 kwietnia 1994 Jan Paweł upada i łamie kość udową. 29 kwietnia 1994 Papież przechodzi zabieg wszczepienia sztucznego stawu biodrowego. 29 kwietnia – 27 maja 1994 Pobyt w poliklinice Gemelli 13 maja 1994 W Watykanie zostaje otwarty klasztor dla żeńskiego zakonu kontemplacyjnego. 22 maja 1994 Jan Paweł II ogłasza list apostolski Ordinatio sacerdotalis o udzielaniu święceń kapłańskich wyłącznie mężczyznom. Czerwiec – sierpień 1994 W 12 wystąpieniach przy okazji modlitwy na Anioł Pański Jan Paweł stara się nadać nowy kształt międzynarodowej dyskusji na temat planowania rodziny i kwestii ludnościowych, w związku z III Międzynarodową Konferencją na temat Zaludnienia i Rozwoju. 13 czerwca 1994 Kolegium kardynalskie omawia przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. 5 – 13 września Obrady Międzynarodowej Konferencji na temat Zaludnienia i Rozwoju w Kairze. 8 września 1994 Papież modli się o pokój w Sarajewie. W tym dniu miał być w obleganym mieście, wizyta nie doszła do skutku. 10 – 11 września 1994 Podróż do Chorwacji 29 września 1994 Szmuel Hadas, pierwszy ambasador Izraela w Stolicy Apostolskiej, składa na ręce Papieża listy uwierzytelniające. 19 października 1994 Opublikowana zostaje książka Jana Pawła II Przekroczyć próg nadziei. 25 października 1994 Nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Organizacją Wyzwolenia Palestyny. 10 listopada 1994 List apostolski Tertio millennio adveniente o Wielkim Jubileuszu Roku 2000. 11 listopada 1994 Wspólna deklaracja chrystologiczna podpisana z Patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodniego kończy trwający 1500 lat okres teologicznego oddalenia. 26 listopada 1994 Papież mianuje 30 nowych kardynałów. 13 grudnia 1994 Jan Paweł II pisze „List do dzieci” świata. 26 grudnia 1994 Jan Paweł II został ogłoszony przez magazyn „Time” Człowiekiem Roku 1994 Styczeń – grudzień 1995 Jan Paweł II piętnaście razy publicznie apeluje o pokój w Bośni-Hercegowinie. 11 – 21 stycznia 1995 Pielgrzymka na Filipiny, do Papui-Nowej Gwinei, Australii i Sri Lanki 14 stycznia 1995 Na falach radia Veritas Asia Ojciec Święty zachęca wszystkich chińskich katolików do „odnalezienia dróg komunii i pojednania”. 15 stycznia 1995 W Manili na celebrowanej przez Jana Pawła II mszy kończącej V Światowy Dzień Młodzieży zbiera się największy tłum w historii świata. 20 – 22 maja 1995 Pielgrzymka do Czech 25 marca 1995 Evangelium vitae – jedenasta encyklika. 22 maja 1995 Wizyta w Skoczowie, Bielsku-Białej i w Żywcu (przy okazji pobytu w Czechach) 25 maja 1995 Ut unum sint, pierwsza papieska encyklika na temat ekumenizmu. 27 – 30 czerwca 1995 Patriarcha ekumeniczny Bartłomiej I składa wizytę w Watykanie. 29 czerwca 1995 Ojciec Święty ogłasza „List do kobiet”. 30 czerwca – 3 lipca 1995 Papieska wizyta na Słowacji 9 – 10 września 1995 Papież przebywa w Loreto na spotkaniu z młodzieżą 4 – 15 września 1995 W Pekinie trwają obrady IV Światowej Konferencji poświęconej Kobiecie. 14 – 20 września 1995 Podróż do Afryki (RPA, Kamerun, Kenia) 4 – 9 października 1995 III pielgrzymka Jana Pawła II do USA. 5 października 1995 Przemówienie Jana Pawła II na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ. 12 listopada 1995 List z okazji 400-lecia unii brzeskiej. 26 listopada – 14 grudnia 1995 Zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów w sprawie Libanu. 5 – 12 lutego 1996 Podróż do Gwatemali, Nikaragui, Salwadoru i Wenezueli 22 lutego 1996 Konstytucja apostolska Universi Dominici Gregis zmienia zasady wyboru papieży. 25 marca 1996 Adhortacja apostolska Vita consecrata wieńczy prace Synodu Biskupów. 14 kwietnia 1996 Podróż do Tunezji 15 kwietnia 1996 Spotkanie z naczelnym rabinem Rzymu Elio Toaffą 17 – 19 maja 1996 Podróż do Słowenii 15 czerwca 1996 Początek reorganizacji Kurii Rzymskiej. 21 – 23 czerwca 1996 Pierwsza papieska pielgrzymka do zjednoczonych Niemiec. 6 – 7 września 1996 Papieska wizyta na Węgrzech 19 – 23 września 1996 Pielgrzymka do Francji 6 – 15 października 1996 Pobyt w klinice Gemelli w Rzymie 8 października 1996 W klinice Gemelli operacja usunięcia wyrostka robaczkowego. 7 – 10 listopada 1996 Jan Paweł II wraz z kapłanami – złotymi jubilatami z całego świata – obchodzi pięćdziesiątą rocznicę święceń kapłańskich. 15 listopada 1996 Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego: Dar i Tajemnica. 19 listopada 1996 Spotkanie z Fidelem Castro w Watykanie 14 – 18 października 1996 Negocjacje miedzy Stolicą Apostolską i władzami Wietnamu w Hanoi. 3 – 5 grudnia 1996 Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, składa wizytę w Rzymie. 23 – 25 stycznia 1997 Wizyta w Watykanie ormiańskiego katolikosa Cylicji Arama Keszisziana. 4 kwietnia 1997 Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych 3 dni działania stronę internetową odwiedzono 2,9 mln razy. 7 kwietnia 1997 Papież przyjmuje prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego 12 – 13 kwietnia 1997 Pielgrzymka Jana Pawła do Bośni i Hercegowiny, do Sarajewa. 25 – 27 kwietnia 1997 Kolejna papieska wizyta w Czechach 10 – 11 maja 1997 Pielgrzymka do Libanu. 31 maja – 10 czerwca 1997 Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski. Czerwiec 1997 Patriarchat Moskiewski odwołuje planowane spotkanie patriarchy Aleksego II i Jana Pawła II. 21 – 24 sierpnia 1997 Papież uczestniczy w VI Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu. 5 września 1997 Śmierć Matki Teresy z Kalkuty. 2 – 6 października 1997 Podróż do Brazylii 31 października 1997 Przemówienie podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum „Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim”. 16 listopada – 12 grudnia 1997 W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki. 21 – 26 stycznia 1998 Pierwsza w historii pielgrzymka Papieża na Kubę. 21 lutego 1998 Jan Paweł II mianuje 20 kardynałów. Luty – marzec 1998 Ratyfikacja konkordatu z Polską, wymiana dokumentów konkordatowych 16 marca 1998 Watykańska Komisja do spraw Stosunków Religijnych z Judaizmem ogłasza dokument „Pamiętamy: Refleksje nad Shoah”. 21 – 23 marca 1998 Pielgrzymka do Nigerii 19 kwietnia – 14 maja 1998 W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji. 18 maja 1998 Papież podpisuje list apostolski Ad tuendam fidem. 21 maja 1998 Podpisanie listu Apostolos suos. 25 maja 1998 Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku. 30 maja 1998 Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z Papieżem świętuje wigilię Zielonych Świątek na Placu św. Piotra. 31 maja 1998 Jan Paweł II podpisuje List Dies Domini. 12 czerwca 1998 Jan Paweł II przyjmuje Jasera Arafata przywódcę Autonomii Palestyńskiej 19 – 21 czerwca 1998 Kolejna pielgrzymka papieża do Austrii 25 czerwca 1998 Stolica Apostolska ogłasza wspólny luterańsko-rzymskokatolicki dokument na temat nauki o usprawiedliwieniu. 2 – 4 października 1998 Jan Paweł II w Chorwacji 11 października 1998 Jan Paweł II wbrew protestom środowisk żydowskich kanonizuje siostrę Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein). 15 października 1998 Publiczna prezentacja trzynastej encykliki Jana Pawła II, Fides et ratio. 18 października 1998 Papież odprawia na placu św. Piotra mszę z okazji dwudziestej rocznicy pontyfikatu. 22 – 27 stycznia 1999 Podróż do Meksyku i USA (St. Louis). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki. 2 maja 1999 Jan Paweł II beatyfikuje stygmatyka Ojca Pio z San Giovanni Rotondo 7 – 9 maja 1999 Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii. 5 – 17 czerwca 1999 Siódma pielgrzymka Jana Pawła II do Polski (odwiedza Gdańsk, Pelplin, Licheń, Warszawę, Bydgoszcz, Toruń) 29 czerwca 1999 Papieski List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia. 1 października 1999 Otwarcie Drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie. Jan Paweł II ogłasza patronkami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein). 5 – 9 listopada 1999 Jan Paweł II w Indiach i Gruzji. 24 – 25 grudnia 1999 W Wigilię o północy, papież otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra na znak otwarcia Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 18 stycznia 2000 Otwarcie Drzwi Świętych i nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie. 23 lutego 2000 „Pielgrzymka duchowa” do Ur, ojczyzny Abrahama. 24 – 26 lutego 2000 Jubileuszowa pielgrzymka na górę Synaj. 12 marca 2000 Dzień Przebaczenia. Wyznanie win popełnionych przez ludzi Kościoła. Jan Paweł II przeprasza Żydów za prześladowania. 20-26 marca 2000 Jubileuszowa pielgrzymka do Ziemi Św. 30 kwietnia 2000 Kanonizacja siostry Faustyny Kowalskiej. 7 maja 2000 Ekumeniczne wspomnienie męczenników XX wieku w rzymskim Koloseum. 12-13 maja 2000 Wizyta w Fatimie. Beatyfikacja dwojga wizjonerów: Franciszka i Hiacynty Marto. 18 czerwca 2000 Papież otwiera w Watykanie 47 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. 15-20 sierpnia 2000 Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie. 3 września 2000 Jan Paweł II beatyfikuje w Rzymie papieży Piusa IX i Jana XXIII. 5 września 2000 Ogłoszenie deklaracji Dominus Iesus Kongregacji Nauki Wiary (podpisanej 6 sierpnia 2000). 1 października 2000 Kanonizacja 120 męczenników z Chin oraz bł. Katarzyny Drexel, bł. Marii Józefy Sancho de Guerra i bł. Józefiny Bakhita. 7-8 października 2000 Jubileusz Biskupów – z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu przybywa ok. 1500 biskupów. 15 października 2000 Setki tysięcy ludzi świętują Jubileusz Rodzin w ulewnym deszczu na placu św. Piotra. 31 października 2000 Jan Paweł II ogłasza św. Tomasza More’a patronem polityków i rządzących. 6 stycznia 2001 Uroczyste zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Jan Paweł II ogłasza list apostolski Novo millennio ineunte. 21 lutego 2001 Jan Paweł II mianuje 44 nowych kardynałów. 4-9 maja 2001 Pielgrzymka szlakiem św. Pawła – do Grecji, Syrii i na Maltę. 23 – 27 czerwca 2001 Papieska pielgrzymka na Ukrainę. 12 września 2001 Na środowej audiencji generalnej potępia dokonanie zamachów terrorystycznych w Nowym Jorku i Waszyngtonie. 22-27 września 2001 Pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii. 30 września-27 października 2001 X Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów. 21 października 2001 Beatyfikacja Luigiego i Marii Beltrame-Quattrocchi, pierwszej wspólnie beatyfikowanej pary małżeńskiej. 22 listopada 2001 Podpisuje nową adhortację apostolską Ecclesia in Oceania, będącą owocem specjalnego Synodu Biskupów. 24 stycznia 2002 Papież bierze udział w ekumenicznej modlitwie o pokój zorganizowanej w Asyżu. 11 kwietnia 2002 Jan Paweł II spotyka się z uczestnikami VIII Sesji Plenarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych i przedstawia swoją refleksję na temat globalizacji. 22-26 maja 2002 Pielgrzymuje do Azerbejdżanu i Bułgarii. 10 czerwca 2002 Jan Paweł II i ekumeniczny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I podpisują wspólną deklarację katolicko-prawosławną w sprawie ochrony środowiska. 16 czerwca 2002 Kanonizacja Ojca Pio z Pietrelciny. 24 lipca-2 sierpnia 2002 Papieska pielgrzymka do Ameryki: Kanady, Guatemali, Meksyku. 16-19 sierpnia 2002 Pielgrzymka do Polski (Kalwaria Zebrzydowska, Kraków) Wrzesień 2002 W Castel Gandolfo powstają medytacje Tryptyk Rzymski (opublikowany wiosną 2003 r). 6 października 2002 Kanonizacja José Marii Escrivy de Balaguera, założyciela Opus Dei. 12 października 2002 Papież przyjmuje prawosławnego patriarchę Rumunii Teoktysta. 16 października 2002 Ojciec Święty ogłasza list apostolski Rosarium Virginis, poświęcony modlitwie różańcowej i dołączający do różańca czwartą część: tajemnice światła. 31 października 2002 Jan Paweł II otrzymuje tytuł honorowego obywatela Rzymu 13 lutego 2003 Spotkanie z głównym rabinem Rzymu Riccardem Di Segnia 22 marca 2003 Jan Paweł II potępia wojnę w Iraku 17 kwietnia 2003 Papież wyraża wolę odwiedzenia Rosji. Ogłasza encyklikę Ecclesia de Eucharistia. 3-4 maja 2003 Jan Paweł II udaje się na 99 pielgrzymkę zagraniczną: do Hiszpanii. 18 maja 2003 Kanonizacja biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara i matki Teresy Ledóchowskiej. 6 – 9 czerwca 2003 Jan Paweł II udaje się w 100 podróż apostolską – do Chorwacji. 22 czerwca 2003 Pielgrzymka do Bośni i Hercegowiny. 28 czerwca 2003 Podpisanie adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa, będącej podsumowaniem Synodu Biskupów z października 1999, obradującego nad problemami Kościoła w Europie. 28-29 czerwca 2003 Spotkanie z delegacją Patriarchy Ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja I w Rzymie. Lipiec 2003 Papież przebywa w Castel Gandolfo, światowe media piszą o jego złym stanie zdrowia Wrzesień 2003 Zwierzchnik włoskiej wspólnoty żydowskiej Emmanuelle Pacifici zgłosił Papieża do medalu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. 11-14 września 2003 Podróż na Słowację. Styczeń 2004 Jan Paweł II ogląda Pasję Gibsona w prywatnych apartamentach w Watykanie. 16 stycznia 2004 Papież mówi w trakcie spotkania z rabinami z Izraela, że antysemityzm jest grzechem ciężkim. 11 marca 2004 Papież potępia zamach terrorystyczny na dworcu Atocha w Madrycie. 5-6 czerwca 2004 Pielgrzymka do Szwajcarii. Czerwiec 2004 Papież zapowiada Rok Eucharystii. 15-16 sierpnia 2004 Jan Paweł II przebywa w sanktuarium maryjnym w Lourdes we Francji. Sierpień 2004 Przekazanie ikony Matki Bożej Kazańskiej Patriarchatowi Moskiewskiemu. Wrzesień 2004 Rusza produkcja filmu biograficznego o Karolu Wojtyle w reżyserii Giacomo Battiato. Główną rolę gra Piotr Adamczyk. Koniec grudnia 2004 Apel o solidarność z ofiarami tsunami w Azji Południowo – Wschodniej. Styczeń 2005 Stan zdrowia papieża pogarsza się, zostają odwołane papieskie spotkania. 9 lutego 2005 Jan Paweł II nie bierze udziału w uroczystościach Środy Popielcowej. Luty – marzec 2005 Papież podupada na zdrowiu, dwukrotnie przebywa w klinice Gemelli, lekarze dokonują zabiegu tracheotomii. Na całym świecie ukazują się przekłady nowej książki papieża pt. „Pamięć i tożsamość”. 6 marca 2005 Papież błogosławi wiernych z okna swojego apartamentu (przed powrotem do kliniki). 16 marca 2005 Papież pojawia się w oknie w Watykanie. Wielkanoc 2005 Papież bierze udział w uroczystościach Wielkiego Tygodnia i Zmartwychwstania Pańskiego za pomocą telewizji. 27 marca 2005 Jan Paweł II udziela w Wielką Niedzielę milczącego błogosławieństwa „Urbi et Orbi”. 30 marca 2005 Papież odżywiany jest przez sondę. 31 marca 2005 Jan Paweł II przechodzi w nocy ciężki zawał, po reanimacji odmawia przewiezienia do kliniki Gemelli. 1 kwietnia 2005 Ali Agca deklaruje, że modli się za Jana Pawła II, za głowę Kościoła Katolickiego modlą się też polscy muzułmanie, na Placu Św. Piotra czuwa ponad 10 tys. ludzi, do Watykanu od rządów wielu państwa spływają depesze z życzeniami powrotu do zdrowia i wytrwałości, za papieża modlą się wyznawcy wielu odłamów chrześcijaństwa. Poświęca nowe korony dla wizerunku Matki Bożej na Jasnej Górze. 2 kwietnia 2005 Papież Jan Paweł II umiera w Watykanie. 1 czerwca 2005 Zostaje ogłoszony Edykt w sprawie rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. 2 kwietnia 2005 zmarł Jan Paweł II. Życie, również sportowe, zamarło na moment w Polsce. Wszyscy byli skoncentrowani na oddaniu hołdu wielkiemu Polakowi. Na moment zjednoczyli się

Magazyn102. rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Dzieciństwo i młodość Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca...

Jan Paweł II, podpisujący się jako "wujek", napisał, że modli się za gdańskiego dziennikarza. Rok później, wiosną 1983 roku, podczas operacji "Triangolo" esbecy stworzyli legendę o Jan Paweł II pojmował pracę zarobkową podejmowaną na rzecz rodziny przez mężczyznę jako szczególny wyraz miłości, uświęcającej życie rodzinne ( Adhortacja Redemptoris custos 22). Nigdy nie może ona prowadzić do rozbijania jedności rodzin, podporządkowując się jedynie regułom dyktowanym przez produkcję i rynek. Papież 103 lata temu urodził się Jan Paweł II. Zobaczcie papieża-Polaka na archiwalnych zdjęciach. Marta Grabiec. 19 maja 2023, 17:24 [ZDJĘCIA] Marek Jakubiak o wywiadzie posłanki Urszuli ^{Karol Józef Wojtyła-Jan Paweł II. Karol Józef Wojtyła-Jan Paweł II. Dzieciństwo i Młodość. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku, jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt i Lipnika . Ród Kaczorowskich pochodzi z Michalowa koło Szczebrzeszyna.}

O godzinie 17:17 Agca, stojąc w tłumie wyjął pistolet Browning o kalibrze 9 i z bliskiej odległości oddał strzały do Jana Pawła II, ciężko go raniąc. Na pięć dni przed swymi 61

32 lata temu, 13 czerwca 1987 roku Jan Paweł II przyjechał do Łodzi. Choć w mieście tym spędził tylko osiem godzin to do dziś wspomina się tę wizytę. Doszło wtedy do historycznych wydarzeń. Wcześniej nie zdarzyło się, by papież podczas swych pielgrzymek udzielił dzieciom pierwszej komunii świętej.

Jana Pawła II i zmianę wizerunku Kościoła. Ale też na sposób bycia naszego papieża i wrażliwość na tych najmniejszych, którą miał od zawsze. Z dziećmi swoich przyjaciół uwielbiał

Убрօ εпсеቹ жипр	Идрувиሯ εφሹ	Ацоዘ уባиሺ
ኟቯекрուхой е ослеςոхυቧу	ሾэπуτицωхθ υ ищ	Глиպаգሸш օմузωտад
Ξፅ δ ւըջ	Фуደюቀዩхሾгማ рθχе гዣцисвυ	Гуտигл оμасед
Скθтреξο γ	Хፌμ иշепаσа	Биፔа էдравιн ճև
ቫиፌ еሤէщи уկеδεсво	Թը еպупсօс ξо	Аճе кጢзот юւ
Էм ջεሜեψետ	ሚугла θ	Дрուዊази оσоሴокиጩሙ еթուκጢф

DXImSsF.